2000 Mexico – Puerto Vallarta

Lekker een weekje op vakantie naar Puerto Vallarta samen met Lynn, mijn My Way collega uit Rimini. We verblijven in Hotel Molino de Agua. De meeste kamers van dit hotel zijn gebouwd in de vorm van typische cabana’s (hutjes), gelegen in een mooie tropische jungletuin. De andere kamers zijn gevestigd in grotere gebouwen van maximaal 2 verdiepingen. Wij hebben gekozen voor een cabana. Deze cabana’s zijn erg eenvoudig ingericht, maar er is wel een airco en eigen badkamer aanwezig.

Puerto Vallarta is een gezellige badplaats met veel Amerikaanse invloeden. Alleen het oude deel van de plaats doet echt Mexicaans aan.

Puerto Vallarta is gelegen aan de Stille Oceaan, aan de westkust van Mexico. Het is een badplaats aan een van de grootste baaien ter wereld, de Bahia de Banderas. Puerto Vallarta ligt in de staat Jalisco.


Dinsdag 21 maart

Met een vertraging van 3 uur vertrekken we om 13:10 uur (i.p.v. 10:15 uur) van Schiphol. Omdat het om een vluchtwijziging ging was dit al ruim van tevoren bekend bij Martinair, maar OAD is het vergeten door te geven aan haar gasten. Erg fijn dus.

De reis gaat via Engeland, IJsland, Groenland, Canada en Amerika naar Mexico. Ondanks het feit dat het 10½ uur vliegen is, hebben we geen tijd om ons te vervelen. We krijgen regelmatig wat te drinken en te eten en ‘s avonds laat wordt er nog een hartig broodje uitgedeeld. Als je eet gaat de tijd snel. Tijdens de vlucht zijn er ook goede films te zien.

Na de 10½ uur durende vlucht komen we om 16:45 uur (i.p.v. 15:25 uur) eindelijk aan op het vliegveld van Puerto Vallarta.

Als we in Puerto Vallarta aankomen is het daar 8 uur vroeger dan in Nederland, 25oC en erg zonnig.

Om Mexico in te mogen moeten we bij de douane een visum-formulier afgeven. Dit formulier hadden we bij het inchecken op Schiphol al moeten krijgen, maar daar is duidelijk iets fout gegaan. Nadat we op het vliegveld alsnog dit formulier krijgen, kunnen we door de douane.

Op het vliegveld worden we opgewacht door een erg chaotische hostess van OAD, die ons naar de accommodatie brengt. Na een korte transfer arriveren we om 18:15 uur Mexicaanse tijd (02:15 uur ‘s nachts Nederlandse tijd) bij onze accommodatie. Een vriendelijk lachende belboy sleept onze rugzakken naar onze cabana. Die arme jongen heeft waarschijnlijk de rest van zijn leven een rugkwaal, want de rugzakken zijn niet echt licht.

Nadat we hebben uitgepakt en snel onze korte broek hebben aangetrokken, trekken we er op uit om onze accommodatie en de buurt een beetje te verkennen. Wel raar, eigenlijk willen we het liefst naar bed, maar het is pas etenstijd.

De accommodatie is erg leuk en goed verzorgd. Het hele complex lijkt een beetje op de parkplazza van Centerparcs met al die planten, palmbomen en vijvertjes, alleen hier is het echt en in de open lucht. Onze cabana ligt direct bij het kleine zwembad (er zijn er twee op het park), echt luxe dus. De ontbijtruimte is tegenover onze cabana. Dat is dus ook gemakkelijk, want dan hoeven we ’s ochtends niet zo ver te lopen als we honger hebben.

Onze accommodatie ligt midden in het oude centrum, direct naast de brug over de Rio Cuale. We lopen over de boulevard in het nieuwe centrum, de Malecón. Het is hier heel erg druk op zowel de boulevard als op de straat. Er rijden heel veel grote, oude pickup trucks, bijna allemaal gedeukt, bussen die half uit elkaar liggen met op de voorruit geverfd wat hun bestemming is en bijna een kwart van de gewone auto’s zijn Volkswagen Kevers.

Op de Malecón zijn heel veel eettentjes en cafés. Er is hier zelfs een Hard Rock Cafe en Planet Hollywood. Onderweg komen we een Mac Donalds tegen en we kunnen hier niet voorbij lopen zonder een milkshake te kopen. Om 04:30 uur Nederlandse tijd liggen we eindelijk in bed.

Woensdag 29 maart

Vanmorgen worden we al om 05:00 uur Mexicaanse tijd wakker. De kamer is nog heerlijk koel, maar er wordt heel luid gepraat (beter gezegd geschreeuwd) in de keuken. We zijn gelukkig niet wakker gehouden door allerlei enge beesten of ongedierte die we hier verwachtten. Dat valt dus weer mee.

Om 08:00 uur kunnen we aanschuiven voor het ontbijtbuffet. Dat is heel goed verzorgd. Er staan heel veel fruit, verschillende yoghurtjes, verse broodjes, er worden goed gevulde omeletten gebakken en er wordt vers vruchtensap geperst. Er zijn teveel dingen om alles te proberen.

Om 10:00 uur zijn we uitgenodigd voor de welkomstinformatie. De info zelf duurt erg lang. We boeken een paar hele leuke excursies. Het is best moeilijk om te kiezen, want er zijn heel veel leuke excursies.

Ons programma deze week ziet er als volgt uit:

– Donderdag: Kroegentocht, Downtown by Night

– Vrijdag: Sierra Madre gebergte

– Zaterdag: Zwemmen met dolfijnen

– Zondag: Marietas boottocht, duiken

– Maandag: San Blas Jungletour

Na de info lunchen we bij het zwembad van onze accommodatie. We smullen van een tortilla met ham en gesmolten kaas. Heerlijk.

De rest van de dag liggen we heerlijk in het zonnetje bij het zwembad. Dat hadden we beter niet kunnen doen, want de zon is hier erg fel. We zijn dan ook goed verbrand.

Als we het zonnen zat zijn, lopen we naar het oude en nieuwe centrum van Puerto Vallarta.

Ons hotel ligt eigenlijk op de grens tussen het oude en nieuwe centrum. De brug over de rivier Rio Cuale, direct naast Molino de Agua, is de grens. Het oude centrum, ‘zona romantica’ is een wirwar van straatjes met in sommige straten erg verwaarloosde huisjes en op andere stukken juist weer hele luxe villa’s. In de steegjes zijn er heel veel leuke kleine winkeltjes met souvenirs en kleding en natuurlijk vele kroegjes en restaurants met ’s avonds overal live-muziek.

In het nieuwe centrum bevindt zich de boulevard, de Malecón, met veel bars, restaurants en winkeltjes. De Malecón is direct aan de zee is erg gezellig. Op de boulevard loop je langs veel palmbomen. Er staan hier ook veel beelden waaronder een bronzen zeepaardje, Vallarta’s symbool.

We vinden hier ook een internetcafé waar we snel een paar e-mailtjes naar het thuisfront sturen. Telefoneren naar Nederland is namelijk veel te duur.

We vinden een heel leuk barretje met een balkon vanwaar je een uitzicht hebt op de Malacón. Als we daar zitten beginnen er beneden op straat een paar Mariachi’s te zingen. We zitten hier dus erg gezellig.

‘s Avonds wordt er in het hotel een grillbuffet georganiseerd. We zijn eigenlijk van plan om in de stad te gaan eten, maar het ziet er zo lekker uit dat we besluiten om bij de accommodatie te blijven eten.

Als we eindelijk klaar zijn met eten, buiken we heerlijk uit in de schommelstoelen op ons eigen terrasje.

Donderdag 30 maart

Als we vanmorgen om 08:00 uur uit bed komen staat het ontbijtbuffet al klaar. Omdat we lekker lui zijn verplaatsen we ons na het ontbijt naar de ligbedjes bij het zwembad.

Om 10:45 uur moeten we betalen voor de excursies. Voor een aantal excursies moet je ingeloot worden omdat er maar een beperkt aantal mensen mee kunnen, zoals bij het zwemmen met dolfijnen. Gelukkig gaan al onze excursies door.

Na al die inspanningen is het voor ons weer tijd om terug te gaan naar ons ligbedje bij het zwembad. We houden heerlijk een siësta. We passen ons dus al goed aan aan de Mexicaanse gewoonten.

Als de zon iets minder fel wordt, maken we een wandeling over het strand. Het is een erg mooi en schoon zandstrand met overal rotsen. Achter het stadje zie je hele hoge bergen.

‘s Avonds eten we bij La Palapa, een restaurantje aan het strand bij de pier. Er staat voornamelijk vis op het menu, maar ze hebben gelukkig ook vlees. Het eten hier is heerlijk.

Om 21:15 uur worden we bij bar Amsterdam verwacht voor de kroegentocht, Downtown by Night. We gaan vervolgens met een hele groep Nederlanders, ook van andere reisorganisaties, naar Mariacchi (echt Mexicaans) en Señor Frog en we eindigen weer bij bar Amsterdam. Het uitgaan in Puerto Vallarta is erg gezellig.

Vrijdag 31 maart

Vandaag gaan we naar het Sierra Madre gebergte. We vertrekken om 8:30 uur. Het Sierra Madre gebergte is een van de uitlopers van de Rocky Mountains. Het is een heel mooi natuurgebied waar ontzettend veel dieren leven, waaronder vele slangen, spinnen, schorpioenen en vogels. Sommige zijn echt gevaarlijk.

Het Sierra Madre gebergte heeft ook een vulkaan, vandaar dat hier echt van alles groeit.

Na een uitgebreid ontbijt worden we gedurende de tocht gereden in een 12 persoons Unimogtruck met een Nederlandse gids aan boord die ons van alles over de natuur en de omgeving vertelt.

Als we de staatsgrens over gaan tussen de staat Jalisco, waar Puerto Vallarta toe behoort, en de staat Nayarit, blijkt dat we ook de tijdgrens gepasseerd zijn. We zitten ineens in een andere tijdzone waar de bergtijd geldt. In Bayarit is het een uur vroeger.

We stoppen eerst in een klein dorpje, waar we worden ontvangen met koffie, sapjes en zoete broodjes. Hier proberen de Mexicanen ons weer allemaal zoetigheid aan te smeren. Vanaf dit dorpje worden we begeleid door de politie. Na ongeveer 10 minuten stopt de verharde weg en rijden we de bushbush in.

In het gebergte waar we doorheen rijden, wonen mensen in hele primitieve dorpjes in huizen gemaakt van dierenpoep en klei. Er is vaak niet eens stroom in de dorpjes. In de tuinen verbouwen de mensen zelf wat ze nodig hebben om te eten.

Na een tijdje stoppen we voor een wandeling van ongeveer een uur. Onderweg zien we heel erg veel en er wordt er veel verteld over de natuur. Het stikt hier van de muggen, bloedzuigers en andere beesten. Ondanks het goede muggenspul dat we mee hebben genomen, zijn we allebei veel gestoken. We komen een, volgens onze mening, erg grote slang tegen die volgens de gids tot de gevaarlijke slangen ter wereld behoort.

Als we onze rit per truck weer vervolgen komen we een aantal ezels, veel koeien en paarden tegen. De volgende stop is bij een strandje tussen San Francisco en Sayulita. Het is hier erg mooi. We zijn de enige gasten hier. Als we aankomen staat er een barbecue klaar en we kunnen heerlijk eten onder een afdakje van palmbladeren. Over het vlees hebben we een beetje onze twijfels. Achteraf blijkt dat we onder andere ezelvlees en hagedissen gegeten hebben.

Op de terugweg worden we in de truck nog getrakteerd op tequilla. Om ongeveer 17:00 uur zijn we weer terug bij onze accommodatie.

Terug in de accommodatie springen we snel in het zwembad om al het vuil van de excursie eraf te spoelen. Daarna gaan we lekker uiteten. We vinden een heel goedkoop restaurant waar je hele grote porties fajitas krijgt. Als toetje drinken we op de Malacón een heerlijke aardbeienmilkshake die gemaakt wordt van vers fruit.

Zaterdag 1 april

Na een heerlijk ontbijtbuffet hebben we eerst lekker bij het strand gelegen en ons voorbereid op de fantastische belevenis die deze dag op het programma stond: zwemmen met dolfijnen! Het is maar op een paar plaatsen in de wereld mogelijk.

We moesten met de taxi naar Nuevo Vallarta. De activiteit vond hier plaats in een afgesloten zee-inham. We kregen eerst per hoofdtelefoon uitleg over dolfijnen en hun manier van communiceren.

Na deze introductie mochten we gedurende drie kwartier met de dolfijnen spelen, knuffelen en zwemmen. We mochten ons aan de vinnen van de dolfijn door het bassin laten meetrekken. Als afsluiting kregen we nog een dikke zoen van de dolfijnen. Deze excursie was niet goedkoop maar het was heel bijzonder. Het was de mooiste excursie van deze vakantie.

’s Avonds zijn we met de bus naar Marina Vallarta gegaan Dit is een vrij nieuw gebied van Puerto Vallarta. Hier is de jachthaven en rondom zijn alle dure hotels te vinden. Een rit met de bus kost hier echt bijna niets. Een enkeltje kost slechts 3 pesos. Het winkelcentrum hier was helaas nog in aanbouw.

In de jachthaven lag een heel duur uitziend jacht met op het achterdek een kleine helikopter. Van een van gidsen van de safari van gisteren hadden we gehoord dat deze van de prins van Monaco was.

We hebben in de marina gegeten bij een leuk Italiaans restaurantje. Als afsluiting hebben we boven in de vuurtoren een heerlijke cocktail gedronken. Vanaf hier hadden we een heel mooi uitzicht over de verlichte haven en het centrum.

De terugreis met de bus was een hele ervaring. De buschauffeur had slechts 1 functionerend oog, van het andere zag je alleen het wit. In de ramen van de bus zaten allemaal barsten en de hele bus rammelde. We hoorden later in het hotel dat de meeste buschauffeurs een rijbewijs hebben gekocht. Dit verklaarde de rijstijl van deze buschauffeur goed. We waren erg blij toen we weer heelhuids bij de accommodatie waren.

Zondag 2 april

Om 8:45 uur werden we opgehaald voor de Marietas boottocht, inclusief duiken. Tijdens de uitleg van de excursie kregen we weer een heerlijk ontbijt.

Onderweg zagen we veel dolfijnen zwemmen. Na ongeveer 2 uur ging de boot voor anker en konden we duiken. Het duiken viel erg tegen. Het zicht was maximaal 2 meter en het was erg koud. Ik heb alleen mijn buddy gezien en verder helemaal niks.

Na een uitgebreide lunch zagen we in het water een bultrugwalvis met een jong. Dat was echt heel bijzonder.

Na een klein uurtje varen kwamen we bij een klein strandje. We moesten met kleine bootjes naar het strandje toe. Er stonden een paar decorstukken uit een hier opgenomen film en we kregen wat uitleg over wat er leeft op het strandje.

Op de terugweg begon eindelijk de zon te schijnen.

‘s Avonds hebben we weer heerlijk Italiaans gegeten op de Malacón, met als toetje tiramisu. Daarna zijn we gaan shoppen. Er zijn heel veel winkeltjes, voornamelijk gericht op toeristen. Als afsluiting van de dag hebben we wat gedronken in bar Amsterdam.

Maandag 3 april

Vanmorgen hadden we even niet het gevoel dat we op vakantie waren. De wekker ging namelijk al af om 06:30 uur, omdat we om 07:00 uur moesten verzamelen voor de San Blas Jungletour.

We moesten verzamelen op de hoek bij ons hotel dus we hoefden gelukkig niet met een bus of taxi. Toen we iedereen hadden opgehaald werd in de bus het ontbijt uitgedeeld. We kregen allemaal een grote doos met belegde bolletjes, een appel en een sapje. Dat smaakte goed.

De rit naar San Blas duurde ongeveer 4 uur. Onderweg stopten we in een klein dorpje, Las Varas, waar langs de weg een fruitkraampje stond. Hier legde een hele oude Mexicaan ons het verschil uit tussen een kokosnoot en kokospit (wat we in Nederland kennen als kokosnoot). We moesten ook het verschil proeven.

In de bus kregen we van de gids verschillende stukjes Mexicaans fruit om te proeven: papaja, ananas en kleine banaantjes die naar appel smaakten (volgens Lynn). Ook hadden ze typisch Mexicaans snoepgoed. We werden al gewaarschuwd dat we het waarschijnlijk niet lekker zouden vinden. We moesten zeggen waarnaar we het vonden smaken. De gids zei dat de smaak kon variëren van drop tot appelmoes. Toen ik een stukje had geproefd dacht ik eerst dat het naar appelstroop smaakte. Vlak daarna proefde ik ineens chilipeper of zoiets en die vieze smaak heb ik zeker een kwartier lang in mijn mond gehad. Zelfs dropjes hielpen daar niet tegen.

Toen we in San Blas waren aangekomen, werden we verdeeld over drie kleine motorbootjes met gids en maakten een tocht van ruim 2 uur over de rivier La Tovara.

De tocht ging door een mangrovewoud. Dit was heel apart. Overal zagen we dieren: leguanen, schildpadden, een paar grote krokodillen en vele vogels waaronder uilen en de slangenhalsvogel. We hebben zelfs een Boa Constrictor gezien in een boomholte. De gids vertelde dat er ook wel eens een gast gebeten was door een schorpioen, maar die zijn we gelukkig niet tegen gekomen.

Halverwege de tocht stopten we bij een krokodillenasiel. Hier werden krokodillen opgevangen die een afwijking hadden of ziek waren en daardoor niet meer in de natuur konden leven. Zo was er o.a. een die tandeloos geboren was en nog steeds geen tand in zijn bek had. Verder was er een krokodil met de naam Quasimodo, met een bochel in zijn rug.

Op de terugtocht stopten we met de bootjes bij een klein terrasje langs het water waar we wat te drinken kregen.

Na de boottocht zijn we naar een restaurant met een strandje gegaan waar we gingen lunchen: fajita kip met nachos. Hier hadden we weer iets stoms. We zaten aan een tafeltje met twee mensen die we kenden van het duiken. De ober zette nachos op tafel. We dachten toen dat het een voorafje was zoals in Nederland bij een Mexicaan en hadden dus alles opgegeten. Fout dus. Hier eten ze het bij de maaltijd zoals wij aardappels eten. Toen de kip werd gebracht zaten we dus een hele tijd te wachten op de fajitas om de kip in te doen. Toen deze niet kwamen hebben we het maar even nagevraagd aan de ober. Die begon te lachen en vertelde dat we die net droog hadden opgegeten. Nachos zoals wij die kennen is hetzelfde als de fajitas. Nou ja, kan gebeuren.

Daarna moesten we nog 3 uur terug rijden naar Puerto Vallarta. Daar heb ik weinig van gemerkt want Lynn en ik hebben bijna de hele weg liggen slapen. Om 18:30 uur waren we terug bij Molino de Agua.

’s Avonds zijn we gaan eten bij het Nederlandse restaurtant in Puerto Vallarta, ‘Janssen en Johnson’. Een van de eigenaars is een Nederlander. Dit is de reden dat er ook echte Hollandse poffertjes op het menu stonden. Gelukkig stonden er genoeg andere, echt lekkere dingen op het menu.

Nadat we op souvenirjacht waren geweest, zijn we nog even terug gegaan naar Janssen en Johnson voor een Passoa Jus. Daarna hebben we er nog een gedronken in bar Amsterdam. Best leuk zo’n Nederlands avondje ver weg van Nederland.

Toen we terug waren in onze cabana, dachten we even dat we te veel hadden gedronken. Toen we het licht aan deden zagen we allebei in een andere hoek van ons huisje een hagedisje wegschieten. Volgens mij waren ze goed geschrokken van ons gegil, want toen we goed keken zagen we ze niet meer. Omdat we ze allebei ergens anders hadden gezien dachten we echt dat het door de Passoa kwam. We hadden de hele week immers nog geen beesten in het huisje gehad. We zijn toen naar buiten gegaan en hebben het licht uitgedaan. Toen we na 5 minuten weer binnenkwamen zagen we er drie zitten. Het was dus toch echt. Ze waren zacht roze en ongeveer 10 cm groot. Ik heb echt nog nooit eerder een roze hagedisje gezien. In Mallorca en Frankrijk waren ze altijd groen of bruinig. Toen we zeker wisten dat ze er echt zaten, hadden we weer een probleem: je krijgt hagedisjes niet naar buiten. Doordat we het licht aan hadden gedaan waren ze weer weggerend. Twee waren naar boven gerend en hadden zich verstopt tussen de balken in het plafond. De derde was naar beneden geschoten. Omdat we bang waren dat deze in ons bed zat, zijn we hem gaan zoeken. Hij zat niet in bed, maar precies achter mijn hoofdkussen. We hebben toen maar besloten om het bed midden in het huisje te zetten, ver weg van de muren. Toen konden we eindelijk slapen.

Dinsdag 4 april

Na het ontbijt zijn we nog even snel bij het zwembad gaan liggen om nog een beetje bij te kleuren. Om 12:00 uur moesten we ons huisje uit. We werden om 13:15 uur opgehaald voor de transfer naar de luchthaven.

Om 17:10 uur vertrok ons vliegtuig met een beetje vertraging. We kwamen aan op Schiphol om 10:20 uur. We hadden de hele vlucht geen oog dichtgedaan en dat terwijl we samen 3 stoelen hadden.

Deze vakantie was echt een hele leuke vakantie met als hoogtepunt het zwemmen met dolfijnen.