2005 Zwitserland – Saas Grund

De eerste wintersportvakantie in Saas Grund is ons zo goed bevallen, dat we er in december 2005 weer naar toe zijn gegaan. Dit maal zijn Rob en Wil ook gezellig mee gegaan. Omdat we nu dus met z’n vieren waren, hebben we een groter appartement, met 3 kamers, geboekt in Haus Opal. We hebben de jaarwisseling in de sneeuw doorgebracht.

Deze vakantie is uiteindelijk iets anders verlopen dan we verwacht hadden.

We zijn op dinsdag 27 december 2005 rond 9:00 uur vertrokken vanuit een winters-wit Oudewater naar Duitsland. Het heeft een groot deel van de reis gesneeuwd, maar daar hebben we gelukkig geen last van gehad. De wegen waren goed schoon.

Om ongeveer 16:00 uur kwamen we aan in ons overnachtingshotel, Hotel-Restaurant Hochdorfer Hirschen, in de buurt van Freiburg (Duitsland). Toen we het hotel gevonden hadden, leek het van buiten erg onbewoond. Nadat de eigenaar van het hotel gebeld was, werden we binnengelaten. Het hotel zag er van binnen heel netjes uit. We hebben ons wat opgefrist en zijn toen in het dorp op zoek gegaan naar een restaurantje. Ondertussen was het hard gaan sneeuwen. We waren blij dat we onze eindbestemming voor vandaag bereikt hadden. Na een korte wandeling door het centrum (was echt heel klein), besloten we om in ons eigen hotel te eten. Ze hadden hier overheerlijk schnitzels.

We zijn vroeg onder de wol gegaag, zodat we de volgende dag weer fit zouden zijn voor het laatste stukje van de reis. Ondanks de zeer goede bedden hebben we toch niet zo lekker geslapen als gehoopt. Dave heeft een groot deel van de nacht op het toilet doorgebracht, in verband met hevige buikkrampen.

Woensdag hebben we, naar een heerlijk ontbijtbuffet, onze reis naar Zwitserland vervolgd. Ook vandaag ging alles heel vlot. Er waren geen files, we hadden geen last van sneeuw en bij het treintje van Kandersteg naar Goppenstein konden we direct mee.

Om ongeveer 14:00 uur kwamen we dan eindelijk aan bij ons appartement in Saas Grund. We waren er echt precies op tijd, want onderweg was Mascha erg misselijk geworden en had, net als Dave, enorme buikkrampen. Toen we in het appartenement waren moest Dave ook rennen naar de wc om over te geven. We hadden allebei goede buikgriep. We hebben geprobeerd om onze bagage boven naar boven te sjouwen, maar dit lukte niet echt omdat we telkens naar de wc moesten rennen. We zijn toen maar in bed gaan liggen tussen alle troep in. Rob en Wil hebben toen de rest van de bagage naar boven gebracht.

´s Nachts was het ijskoud. Het bleek dat er een temperatuurrecord was verbroken. Het was -30,1ºC. daar kon de verwarming in ons appartement niet tegenop.

We waren van plan om donderdag al te gaan skiën, maar we waren nog steeds hondsberoerd. We hielden niks binnen, zelfs het pilletje voor de diaree kotsten we 5 minuten later weer uit. Lekker verhaal hè! We zijn toen maar samen naar de dokter gegaan. Hij leek er veel plezier om te hebben en kwam tot de conclusie dat we iets hadden meegenomen uit Nederland. daar waren we ook al achtergekomen, want buikgriep heerste bij vertrek. We kregen toen een zetpil voor het kotsten en een gewone pil voor de diaree. We mochten vandaag niet skiën omdat de kans op uitdroging erg groot was en dan is het niet verstandig om op grote hoogte te komen. Hij voorspelde ook dat we ook niet veel energie zouden hebben om te skiën, dus als we beter waren moesten we rustig beginnen. Hij bleek helemaal gelijk te hebben. We hebben de hele dag in bed en op het toilet doorgebracht. Het is toch wel gezellig om samen ziek te zijn. Je bent dan tenminste samen zielig. Rob en Wil hebben deze dag gebruikt om de omgeving te verkennen. Ze waren toch al niet van plan om de eerste dag al direct te gaan skiën. Rob en Wil hebben deze dagen heel goed voor ons gezorgd, echt fijn!

Vrijdag was het dan zover, we zijn met zijn vieren gaan skiën. We zijn naar het laagst gelegen gebied gegaan, Saas Almagell. Het skiën ging zoals voorspeld erg moeizaam. Na de eerste afdaling hadden we al verzuurde benen, en met de bochten leek het wel of we spaghetti-benen hadden. toch was het heerlijk om weer op de latten te staan. De pistes waren heel goed en het was erg rustig op de berg.

Omdat we sinds gistermiddag ons eten binnen hadden gehouden, besloten we om als lunch een soepje te nemen. Dit smaakte heerlijk. Helaas moesten we een half uur later op z´n allerhardst naar beneden skiën, want het ging weer mis. Beneden aangekomen bleek dat de skibus, die ieder half uur rijdt, net weg was. We hebben ons nog nooit zo ongelukkig gevoeld. We waren dan ook erg blij toen we de ons zo vetrouwde wc-pot weer zagen.

Zaterdag zijn we met z´n allen gaan skiën in Saas Grund. Ook hier was het heerlijk skiën. Het was mooi weer en de pistes waren zeer goed. Wat wil een skiër nog meer? Ook vandaag hebben we helaas de skidag eerder af moeten breken dan we gewend zijn. Toch hebben we een hele leuke dag op de piste gehad. Het gaat al veel beter, we konden vandaag tenminste weer tegen de lucht van eten.

De jaarwisseling viel door onze buikgriep aardig in het water. Het eten bleef er gelukkig in, maar we hadden beiden nog steeds veel last van buikkrampen en we waren doodmoe van het skiën. Onze energie is echt door de wc gespoeld. Rond 21:00 uur zijn we naar bed gegaan en hebben de wekker om 23:45 uur gezet. We zijn er toen weer uitgekomen voor de jaarwisseling. Vanuit ons appartement konden we goed het vuurwerk zien dat werd afgestoken. We hadden ons een andere jaarwisseling voorgesteld. We vonden het ook niet zo leuk voor Rob en Wil.

Zaterdagnacht was er een heel pak verse sneeuw gevallen. Toen we zondag in Saas Fee gingen skiën, bleek er door de jaarwisseling nog maar weinig geprepareerd te zijn. Het was voor ons dus heerlijk skiën door een dik pak verse sneeuw. Ook in Saas Fee was het erg rustig op de piste. Na het skiën hebben we de skies achtergelaten bij een skidepot in een hotel onderaan de piste. Dat scheelt een boel gesjouw. Je moet vanaf de skibus namelijk nog een aardig stuk lopen naar de dichtstbijzijnde lift. We kunnen nu met onze gewone schoenen aan de skibus nemen naar Saas Fee en we hoeven dan pas bij het depot onze skischoenen aan. Ideaal dus.

Maandag begon het al wat meer te lijken op een skidag zoals we dat gewend waren. We hebben met z´n vieren geskied in Saas Fee. De pistes waren vandaag zeer goed geprepareerd. Het was een dag die goed was voor de lachspieren. De oorzaak hiervan was de valpartij van Wil, die op haar rugzak bijna de hele berg afgleed en onderweg alles verloren was. Dave heeft onderweg alle verloren onderdelen (muts, bril, stokken, skies) meegenomen. Gelukkig kon Wil er ook om lachen. Helaas hebben we er geen foto van, de arts uiteindelijk wel!

´s Avonds zijn we lekker gaan fonduen. We hadden besloten om de jaarwisseling vandaag nog eens opnieuw te vieren.

Ook deze dag eindigde niet helemaal zoals we verwacht hadden. Tijdens het eten kreeg Rob steeds meer last van zijn pols. Hij is er uiteindelijk mee naar de arts gegaan. Helaas was hier het röntgenapparaat stuk. De arts vermoedde dat er wel echt wat aan de hand was met de pols, dus hij stuurde ons naar het ziekenhuis in Visp. We zijn toen maar met z´n allen in de auto gestapt voor een onverwachte excursie naar Visp. Eenmaal in het ziekenhuis heeft Wil ook gelijk naar haar dikke en pijnlijke duim laten kijken. Ze was vandaag een keer gevallen en toen was haar duim geknakt door de lussen van de skistokken. Zowel Rob als Wil moesten vervolgens foto´s laten maken. Wil bleek een skiduim te hebben en kreeg een spalk om. Ze mag haar duim nu twee weken niet bewegen. Bij Rob konden de artsen het niet zo goed op de foto. Ook hij kreeg een spalk en moet morgen weer terug naar de EHBO voor een scan.

Woensdag zijn Rob en Wil weer naar Visp gegaan en hebben aansluitend aan het ziekenhuisbezoek het stadje bekeken. Gelukkig was de pols van Rob niet gebroken, en met de spalk om ging het ook beter met de pijn. Helaas waren de winkeltjes dicht. Wij hebben weer heerlijk kunnen skiën in het skigebied van Saas Fee. Helaas waren nog steeds niet alle afdalingen open. Dat is de hele vakantie zo gebleven.

Donderdag begon ook weer heel raar. We wilden met de auto naar Saas Fee om te skiën. Dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. Onze auto had er geen zin meer in. Dave kreeg hem met geen mogelijkheid aan de praat, ook niet met een paar startkabels. Gelukkig hadden we een reis- en kredietbrief mee, dus we hebben de wegenwacht maar gebeld. Deze was er gelukkig al binnen een kwartier. Volgens hem was het probleem een combinatie van een dieselmotor (kan niet tegen de extreme kou hier) en een zwakke accu. Hij heeft de auto gelukkig weer aan de praat gekregen. We konden toen alsnog met de auto naar Saas Fee, waar we weer heerlijk hebben kunnen skiën. Rob en Wil zijn ook weer voorzichtig gaan skiën op een gemakkelijke helling in het dal. Na het avondeten hebben we, op advies van de automonteur, de auto voor een nachtje naar de garage gebracht, waar de accu goed is opgeladen.

Vrijdag was alweer onze laatste skidag. Het was eigenlijk de eerste dag dat we weer genoeg energie hadden. Het was echt een vakantie voor krukken.

De terugweg ging ook heel snel. Zonder file of gladde wegen, reden we zaterdag om ongeveer 16:00 uur de Nederlandse grens (na ongeveer 9 uur rijden). Als afsluiting hebben Rob en Wil ons lekker mee uit eten genomen in Eindhoven. Dat smaakte goed na zo´n reis.

Deze vakantie is echt heel snel gegaan. We hebben ook nog niet eerder een vakantie gehad met zoveel pech. Toch was het een hele leuke vakantie.