2008 Egypte – Marsa Shagra

Donderdag 21 februari

Nadat we Jasper naar opa Jan en oma Patricia in Voorburg hadden gebracht en vervolgens thuis onze koffers hadden opgehaald, zijn we om 22:40 uur vertrokken naar Düsseldorf. Terwijl het in Nederland 8°C is, gaan wij voor de tweede keer naar Marsa Shagra.

Toen we om 01:10 uur op de luchthaven aankwamen, hadden we geluk. Er waren nog een paar plekjes op P23 (Langzeit-Spar) waar je goedkoop kan parkeren. Voor 10 dagen hoef je hier slechts €30,50 te betalen. We hebben dus al direct ongeveer €50,00 bespaard. Omdat er vanaf deze parkeerplaats geen pendeldienst was, is Mascha met alle bagage bij de vertrekhal afgezet en heeft Dave de auto geparkeerd. Vanaf de parkeerplaats bleek het slechts 5 minuten lopen naar de vertrekhal. We waren veel te vroeg in Düsseldorf, maar we zagen het ook niet zitten om pas midden in de nacht als 2 zombies te vertrekken.

 

Vrijdag 22 februari

Vanmorgen om 06:45 uur (gepland was 06:30 uur) vertrokken we met LTU naar Nürnberg. In de 45 minuten die deze vlucht duurde, werden er vliegensvlug warme broodjes en een drankje uitgedeeld. Tijd om de ogen dicht te doen hadden we niet, want toen we de laatste hap hadden doorgeslikt werd de landing al ingezet. We hebben wel nog even kunnen genieten van de zonopkomst.

In Nürnberg werden we van het vliegveld met een bus naar de terminal gereden. We kwamen uit bij de gate waar we moesten zijn voor onze doorvlucht naar Hurghada. Onze bagage was doorgelabeld, dus we konden gelijk door. We hadden nog net tijd om even snel naar de wc te gaan en om de ondertussen ontstane nare luchtjes weg te werken met een tester uit de tax-free shop. Toen was het alweer tijd om te boarden. We vertrokken om 09:00 uur (ipv. 08:40 uur) met Air Berlin naar Hurghada.

We hadden weer eens geluk, want we hadden zonder dat we het wisten plaatsen bij de nooduitgang gekregen met extra beenruimte. Na 4 uur vliegen met een prachtig uitzicht over de wit besneeuwde Alpen, kwamen we om 14:00 uur lokale tijd (1 uur later dan in Nederland) aan in Hurghada waar het 25°C was.

Hier zat het ons ook allemaal erg mee. Het begon al bij het verkrijgen van het visum. Omdat we niet een standaard pakketreis van een touroperator geboekt hadden, stond er bij de visumloketten geen lokale agent op ons te wachten. Er was voor ons dus ook geen enorme rij bij een visumloket waar iedereen van een touroperator verplicht bij moest aansluiten. Een van de lokale agenten die op het moment dat wij aankwamen geen gasten had, regelde voor ons dat we gelijk aan de beurt waren. Zo hadden we binnen 5 minuten onze visumstickers in onze paspoorten, terwijl we onze medepassagiers chagrijnig in de enorme rijen zagen staan. We hebben wel het gevoel dat we een beetje genept zijn (we moesten namelijk 20 euro betalen), maar het scheelde wel minimaal een half uur wachten. Vervolgens moesten we een stempel halen die bij het visum hoorde. Bij deze balies waren de rijen nog langer dan waar we het visum gekocht hebben. Er waren ook 2 balies geopend waar maar 5 mensen in de rij stonden. We probeerden heel onnozel om bij deze rijen aan te sluiten, maar we werden natuurlijk weggestuurd. Een minuut later werden deze rijen alsnog voor iedereen geopend en wij waren als eerste aan de beurt. Ook onze bagage kwam als eerste van de band. Uiteindelijk stonden we 20 minuten na de landing, om 14:20 uur, al buiten. Hassan, de man die ons naar Marsa Shagra zou brengen, stond er ook al. We waren de enige twee gasten die hij moest ophalen, dus we konden meteen weg.

Omdat het slechts 25°C was en voor Egyptische begrippen dus ijskoud, was Hassan gekleed in een dikke trui en een gevoerde leren jas. Wij waren erg blij dat er airco in de minibus aanwezig was. Via Safaga en El Quiseir reden we over een weg met 100 verkeersdrempels en meerdere controleposten van de verkeerspolitie richting Marsa Shagra. Minibusjes mogen 80 km/h rijden, maar omdat er zoveel controleposten waren ging Hassan op safe en reed 60 km/h. Erg fijn! Na een plaspauze in El Quiseir stopte Hassan plotseling en gewapend met een grote handdoek stapte hij uit. De voorruit moest namelijk even stofvrij gemaakt worden. Logisch! Gelukkig konden we toen weer verder. Met uitzicht op de bergen zagen we de zon ondergaan. Het was ons tijdens de vorige vakanties al opgevallen dat tegenliggers groot licht opzetten voordat ze elkaar passeren. Dat verblindt natuurlijk goed. Hassan vertelde ons dat minibusjes en vrachtwagens, grote auto´s dus, met groot licht aangeven dat ze groot zijn. Personenauto´s, kleine auto´s dus, gebruiken hun normale licht of een knipperlicht. Onderweg kocht Hassan nog even zijn avondeten dat werd uitgestald op de voorbank. Zo kon hij al rijdend alles naar binnen schuiven.

Om ±19:00 uur, na een transfer van 4½ uur, kwamen we dan eindelijk aan bij het kamp van Red Sea Diving Safari in Marsa Shagra, waar we in 2004 een supervakantie hebben gehad. De vorige keer landden we op de dichtbij het kamp gelegen luchthaven van Marsa Alam. Dit keer zijn we naar Hurghada gevlogen en moesten we dus helaas een stuk verder rijden om bij onze accommodatie te komen. We hebben gekozen voor deze luchthaven omdat we zo al onze vrije dagen konden gebruiken voor de vakantie. Op Marsa Alam wordt niet zo vaak gevlogen als op Hurghada.

Toen we aan kwamen rijden leek alles hetzelfde als 4 jaar geleden, maar toen we uit de auto stapten zagen we dat er veel veranderd was. Er waren heel wat nieuwe huisjes bijgebouwd, zelfs een aantal met airco, en er was een nieuw restaurant. Onderweg hadden we al gezien dat er langs de kust veel resorts in aanbouw zijn, daar waar 4 jaar geleden alleen maar woestijn te zien was.

Net als de vorige keer verbleven we in de stenen bungalow met privé sanitair (Madyafah). De andere accommodaties hebben een gezamenlijk sanitair. Dit heeft niet onze voorkeur, want stel je voor dat je aan de race bent en dit moet delen met de andere gasten. Er gaat volgens ons echt niets boven een eigen wc. Ons chalet, nummer 24, lag in het nieuwe deel. De weg er naar toe leek door alle kleine lampjes wel een landingsbaan. Ons chalet zag er weer heel mooi uit.

Nadat we onze koffers naar ons chalet gebracht hadden, zijn we direct gaan eten in het nieuwe restaurant. Dit nieuwe restaurant ziet er zowel van binnen als buiten heel mooi uit. Wat een verschil met het oude restaurant (zie ons reisverslag van 2004) van 4 jaar geleden. Wat we wel een beetje jammer vonden, is dat de sfeer in het restaurant zoveel veranderd is. De vorige keer stonden er lange tafels met plastic stoelen, en schoof je gezellig bij de andere duikers aan. Nu zijn er 2, 4 en 6 persoonstafels en lijkt het meer op het restaurant van een resort. Veel minder gezellig volgens ons. Ook de ´lounche´-banken zijn weg. Na het eten gaat iedereen dus gelijk weer weg. Het eten is nog steeds erg lekker en de toetjes (taartjes, koekjes en de mierzoete met honing doordrengde Egyptische baklava´s) zijn er gelukkig ook nog. Hier was vooral Mascha erg blij mee!

Aan het concept is niks veranderd: alles is nog steeds inclusief behalve bier, chocola, chips en ijs. Je kunt onbeperkt frisdrank, koffie, thee en water krijgen. De maaltijden (nu allemaal in buffetvorm) zijn ook inclusief.

We vonden het erg rustig in het restaurant. Er bleken slechts 60 mensen in de accommodatie te zitten, terwijl ze er meer dan 200 kwijt kunnen.

Toen we na het eten terug kwamen bij ons huisje konden we er niet in. We kregen de deur niet open. De receptie stuurde een mannetje om ons te helpen, maar ook hij kreeg de deur niet open. Hij ging versterking halen en kwam terug met een man met een gereedschapskist die bijna helemaal leeg was. Ook hij kreeg de deur niet open en de olie die hij in het sleutelgat gespoten had hielp ook niet. Daar zaten we dan, heel zielig met alleen een fles water. Als laatste actie trapte de man de dorpel weg, en jawel hoor, we konden er weer in. De dorpel drukte de deur omhoog, waardoor het slot niet verder kon draaien.

 

Zaterdag 23 februari

De dag begon met een overheerlijk ontbijtbuffet compleet met een versgebakken omelet. Wat een verschil met vorig jaar. We konden toen bij een afhaalluik een ontbijtbordje krijgen met een groengekookt ei, een kromgetrokken zwetend plakje kaas en een yoghurtje.

Om 09:00 uur werden we bij de duikschool verwacht. Iedereen moet een verplichte check-duik op het huisrif doen na aankomst. Onze gids was het er gelukkig mee eens dat we konden duiken, dus na de checkduik mochten we zo vaak als we maar wilden en wanneer we maar wilden duiken op het prachtige huisrif. Als we met de zodiac weggebracht of opgehaald wilden worden moesten we dit een paar minuten van te voren laten weten. Een keer per dag ging er een zodiac naar een wat verder gelegen duikstek. Verder ging er 2 keer per dag een truck naar duikplaatsen die zo’n 15-30 minuten rijden verder liggen of voor een hele ochtend naar een ander kamp van Red Sea Diving Safarai, Marsa Nakari, om daar te duiken. Alleen als je naar Dolphin House of Elphinstone wilt moet je bijbetalen. De andere duiken zijn allemaal inbegrepen in het standaard duikpakket.

We zijn gekomen om te duiken en daar is gelukkig niets aan veranderd, nou ja, bijna niets. Er zijn wat meer duikstekken bij gekomen waar je met de zodiac of met de truck naar toe kan. Dat is natuurlijk nooit verkeerd. Het duiken hier is nog steeds super.

Toen we na de checkduik uit het water kwamen, was het nog best wel fris door de wind die er stond. Dat hadden we eigenlijk niet zo verwacht. We hoorden van een gids dat het weer nu weer wat beter aan het worden was, want vorige week zijn er door de harde wind zelfs dagen geweest dat er niet gedoken mocht worden. Naast ons huisje, waar we uit de wind zaten, konden we gelukkig toch even van het zonnetje genieten.

Het was al snel weer 12:00 uur, tijd om te lunchen. Ook de lunch was in buffetvorm en erg lekker. Na de lunch hebben we ons met een zodiac laten droppen op het zuidelijk deel van het huisrif, op ongeveer een uurtje duiken van het kamp. We zijn op ons gemak teruggedoken.

Om 16:00 uur was er als vanouds cake in de ´cafetaria` (voorheen afhaalluik voor het ontbijt).

Om 18:00 uur, toen het donker werd, hebben we samen een nachtduik gemaakt op het noordelijk deel van het huisrif. Na de duik hadden we onze truien echt nodig. Na een welverdiende warme douche zijn we lekker gaan eten.

Dit is echt onze ideale vakantie. Bijna al onze dagen hier zagen er uit als hierboven beschreven: slapen, eten, duiken, hangen etc. ´s Avonds hadden we het wel erg moeilijk met het avondeten, want moest je nu je bord helemaal volscheppen met al het lekkers van het buffet en het risico lopen dat je te vol zou zitten voor een toetje of moest je het grootste deel van je avondmaal vullen met de overheerlijke taartjes en koekjes van het toetjesbuffet.

 

Zondag 24 februari

Om 9:00 uur zijn we met de zodiac naar Nemo City gegaan. Toen we afgedaald waren was direct duidelijk hoe deze stek aan zijn naam komt. Er waren enorme anemonen met daarin vele clownvisjes (Nemo). Dit was een prachtig rif met hele grote onbeschadigde koralen.

‘s Middags zijn we met de truck naar Sharm Shuni geweest.

‘s Avonds hebben we op internet de foto’s van Jasper bekeken die opa Jan en oma Patricia iedere dag maken van zijn logeerpartij. Zo hoeven we niets te missen. Het duurde even voordat we verbinding hadden, maar in tegenstelling tot gisteren konden we nu lekker genieten van de foto’s.

Maandag 25 februari

Om 04:00 uur werd Dave wakker omdat het buiten stormde en de ramen hierdoor klapperde. Dat beloofde niet veel goeds voor het duiken. Om 06:00 uur ging de wekker. Is dit wel echt vakantie? Om 07:00 uur moesten we verzamelen voor onze duik. Om 07:30 uur vertrokken we met een busje naar Marsa Abu Dabab North. We hoopten hier de Dugong (zeekoe) weer te treffen maar helaas. We zagen wel een vrijzwemmende witte band murene. Om 13:00 uur werden we weer bij de duikschool verwacht voor een duik bij Marsa Assalai North, waar we opnieuw met een busje heen gingen. ‘s Avonds hebben we gezellig wat gedronken met een paar andere Nederlanders die we ontmoet hebben.

Ook vandaag was het weer prima. Tussen 08:30 en 17:00 uur is het echt zomer, ±25°C. Voor 08:30 uur en na 17:00 uur moet je een trui (Mascha ‘s avonds zelfs 2) en een lange broek aan.

 

Dinsdag 26 februari

Dave is vannacht gelukkig niet wakker geworden van de wind, maar van het ochtendgebed rond 05:00 uur.

We hebben vanmorgen 2 duiken op het huisrif gemaakt. Daarna hebben we heerlijk op een matje in de zon gelegen. Aan het eind van de middag hebben we een derde duik op het huisrif gemaakt in de hoop dat we de haaien zouden vinden waar iedereen het over heeft, maar helaas. We hebben wel een enorme baars gevonden. Zo groot en zo dik hebben we hem nog niet eerder gezien.

Voor het eten hebben we nog even op internet naar de avonturen van Jasper bij opa en oma gekeken.

Na het eten zijn we naar de bedoeïenen-bar de Ababda geweest voor een sisha, een Egyptische waterpijp met appeltjestabak.

Woensdag 27 februari

Vanmorgen toen we wakker werden was het bewolkt en het waaide erg hard. De lucht klaarde al snel op, maar het bleef waaien. We zouden met de boot naar Sharm Abu Dabab gaan, maar omdat het te hard waaide ging het niet door. We hebben toen een duikje gemaakt op het huisrif waar ook niets mis mee is. We zijn weer op zoek gegaan naar de haaien, maar ze zijn echt onvindbaar.

‘s Middags zouden we met een truckdive naar Marsa Assalai North gaan, maar ook deze duik kon niet doorgaan door de wind. We zijn toen doorgereden naar Marsa Samadai North waar we geen last van de wind zouden hebben. We hebben hier heerlijk gedoken.

 

Donderdag 28 februari

Vanmorgen stond de wekker weer om 06:00 uur want er stond een duikochtend met de truck gepland naar het andere kamp van Red Sea Diving Safari: Marsa Nakari. We vertrokken om 07:30 uur. Het waaide goed, dus onderweg werden we flink gezandstraald in de truck. We zouden eigenlijk de tweede ochtendduik maken op Ras Samadai, maar door de golven ging dit niet door. We hebben toen 2 duiken gemaakt op het huisrif van Nakari. We hebben een grote Napoleonvis gezien en een nudibranch.

Aan het eind van de middag hebben we gedoken op ons eigen huisrif. We hebben eindelijk de 2 haaitjes gezien waar iedereen het over heeft.

Vrijdag 29 februari

In de ochtend hebben we twee duiken gemaakt op het huisrif. de eerste duik zijn we met de zodiac naar het Noordrif geweest en de tweede duik per zodiac naar het Zuidrif. Op het Zuidrif troffen we weer de twee haaien aan.

Je kan goed merken dat het gisteren een wisseldag was, want het is een stuk drukker geworden in het kamp. Er zijn behoorlijk wat Nederlanders bij gekomen.

Na de lunch gingen we voor de tweede maal deze week naar Marsa Abu Dabbab. Dit keer hebben we gedoken op het Zuidrif. Na 15 minuten zoeken in het gras naar de zeekoe (niet gevonden) zijn we het Zuidrif een stukje afgedoken. Toen we op de terugweg toch nog even gingen kijken bij het gras, lag die daar: de dugong (zeekoe). We hebben zeker 20 minuten naast de dugong gelegen. Op de terugweg kwamen we nog 2 schildpadden tegen, een grote rog en 3 rustende zuigvissen. Met een goed gevoel zijn we weer teruggegaan naar het kamp.

 

Zaterdag 1 maart

Vandaag hebben we onze laatste twee duiken op het huisrif gemaakt. Tijdens onze eerste duik zagen we de twee haaien weer. Dat blijft toch leuk. Ook zagen we een mooie pyjama slak. De tweede duik vonden we een mooie octopus tussen wat koraal.

Toen we ‘s middags gingen afrekenen bleek dat Hattum voor ons had geregeld dat we van de 8 dagen duiken slechts 5 hoefden te betalen. Dat was niet verkeerd dus. We hebben ‘s middags gezellig wat gedronken met Hattum en Sharif. We wilden eigenlijk nog een bezoekje brengen aan de decokamer, maar dat lukte helaas niet.

 

Zondag 2 maart

Vandaag was het helaas weer tijd om naar huis te gaan. In tegenstelling tot de heenweg, werden we nu in een normale auto met een erg snel rijdende chauffeur naar de luchthaven gebracht. Zonder vertraging zijn we terug naar huis gevlogen.

We hebben heel wat mooie duiken gemaakt vanaf de kant, met de zodiac en met de truck. We hebben gedoken op de volgende stekken: – Housereef Marsa Shagra North + South – Nemo City/Marsa Gabel Rosas – Sharm Shuni – Marsa Abu Dabbab North + South – Marsa Assalai North – Marsa Nakari – Ras Samadai

Wat we wel erg jammer vonden is dat bijna alle bootduiken waar we ons voor ingetekend hadden niet door zijn gegaan door de wind en de ´ruige´ zee. Gelukkig waren er nog genoeg andere mooie stekken. Op het huisrif is al zoveel moois te zien dat je eigenlijk niet weg hoeft. We hebben hier dan ook vaak gedoken.

Ondanks de veranderingen blijft Marsa Shagra voor ons tot nu toe de leukste bestemming in Egypte. Geen uitgaansleven, wel gezelligheid, en wat voor ons het belangrijkste is de vrijheid om te duiken op het moment dat jij dat wilt en zo vaak als je wilt. Je trekt je duikuitrusting aan en wandelt de zee in! Meer hebben we eigenlijk niet nodig. We zijn wel heel benieuwd of we over 4 jaar, als het kamp nog verder is uitgebreid, nog steeds dezelfde mening hebben.