Woensdag 24 juli 2019
- Ons hotel in San Francisco: Town House Motel
- Reisafstand:
- Schiphol-San Francisco Airport: 5645 mijl
- San Francisco Airpoirt naar hotel: 19,2 mijl
- Weer: in Amsterdam 31°C, in San Francisco 21°C licht bewolkt
Eindelijk is het dan zover, onze roadtrip door West Amerika is vandaag eindelijk begonnen. Ons eerste reisdoel is de Golden State, Californië, met als eerste bestemming San Francisco.
Omdat onze vlucht pas om 12:35 uur zou vertrekken, konden we vanmorgen op een schappelijke tijd opstaan. Rond 08:15 uur werden we opgehaald door Rob, die ons met alle bagage naar Schiphol heeft gebracht.
We konden gisteren thuis al online inchecken, maar helaas lukte dit niet. We hebben toen maar met KLM gebeld. Het inchecken bleef hangen op de ESTA van Mascha. Bij de andere drie waren er geen problemen. We moesten dus toch inchecken op Schiphol. Op Schiphol bleek er gelukkig geen probleem te zijn, en konden we snel onze bagage afgeven. Ook bij Safety ging het erg snel. We zijn nog nooit zo snel aan de beurt geweest. Een medewerker vertelde dat dit kwam door een nieuwe scanner waardoor niet alle bagage meer uit de tassen gehaald hoeft te worden. Helaas hadden we twee tassen waarvoor dat niet opging. Zoals altijd werd Dave zijn fototas eruit gehaald voor controle en ook Jasper zijn reiskoffertje was verdacht. Het duurde erg lang voordat we voor de tweede controle van deze twee tassen dan de beurt waren.
Toen we door de douane waren, zijn we snel naar Starbucks gelopen. Voor ons begint de vakantie pas echt met een overheerlijke (ijs)koffie.
Met de KL607 zijn we netjes op tijd vertrokken naar San Francisco. We hadden een rechtstreekse vlucht geboekt met de Dreamliner van KLM, de grote wens van de mannen. We hebben een flinke reis voor de boeg.
We hebben twee keer lekker gegeten aan boord. We kregen voor het diner gebakken kippendij met barbecuesaus, sperzieboontjes en rijst, een broodje en crackertjes. We kregen er ook nog een salade bij en als toetje hadden we een lemon cakeje. Voor Kirsten hadden we een glutenvrij maaltijd besteld. Voor het diner kreeg ze kip chili, rijst met boontjes, salade, fruit en een cracker. Als lunch kreeg ze een saucijzenbroodje, fruit en Griekse yoghurt met framboos. Als lunch kregen we mango-curry-appel salade, een minipizza en als toetje coconut lime mousse. Tussendoor konden we bij de pantry terecht voor snacks en drankjes en kregen we een cornetto ijsje. We kwamen dus niets te kort tijdens de vlucht.
Jasper had enorm veel geluk tijdens de vlucht. Hij raakte zoals gewoonlijk aan de praat met een stewardess over zijn grote droom om piloot te worden. De stewardess vond dit zo leuk, dat ze ging proberen om na de landing een bezoekje in de cockpit te regelen. Een uurtje later kwam ze terug om Jasper te halen. Hij mocht tijdens de vlucht al in de cockpit kijken. Hij was dolblij en heeft genoten. Dave was flink jaloers. Hij had dat ook wel willen zien.
Vooral voor de kids was het een behoorlijke zit, maar met de grote keuze aan kinderfilms en spelletjes die in het vliegtuig werden afgespeeld, hebben ze zich toch goed kunnen vermaken.
Na bijna 10,5 uur vliegen zijn we om 14:15 uur (tijdsverschil 9 uur, Nederlandse tijd 23:15 uur geland op de luchthaven van San Francisco.
We hadden al regelmatig gelezen dat alle rompslomp op de luchthaven behoorlijk wat tijd in beslag kon nemen. We hoorden van een medepassagier uit San Francisco dat er vlak voor ons een A380 van Emirates zou landen met ruim 500 man aan boord. We hadden de pech dat we achterin het vliegtuig zaten en dus pas als een van de laatste passagiers uit mochten stappen. We verwachtten dat we dus achteraan moesten sluiten in de lange rij bij de douane. Daar aangekomen bleek de rij enorm mee te vallen. We hadden verhalen gelezen van mensen die drie uur hebben moeten wachten bij Immigrations. Bij ons viel het mee. We hebben ongeveer een uur in de rij gestaan. Dit duurde zo lang omdat ze van elke volwassen reiziger naast de paspoort- en Esta controle ook digitale vingerafdrukken en foto’s nemen.
Tijdens het wachten lazen we op nu.nl dat er 10 minuten nadat wij vertrokken waren, door een brandstofstoring geen vluchten vanaf Schiphol konden vertrekken. 180 vluchten van en naar Schiphol waren geannuleerd. Wat hebben we een geluk gehad.
Eindelijk werden we gewenkt door een vriendelijke vrouw van Immigrations. Nadat we ons paspoort en het US Customs formulier hadden afgegeven, kregen we een paar vragen. Ze wilde weten wat onze plannen waren, waar we zouden overnachten, wat we allemaal wilden gaan doen en wat ons beroep was. We werden met een webcam op de foto gezet en van al onze vingers werden vingerafdrukken gemaakt. Daarna mochten we eindelijk onze koffers van de bagageband gaan halen. De koffers stonden al klaar dus we konden direct door. Eindelijk waren we dan echt in Amerika aangekomen.
Nu moesten we op zoek naar de Airtrain naar de autoverhuur. Die was snel gevonden. We hadden in Nederland via het reisbureau al een auto gehuurd via Sunny Cars, bij Alamo. Het grootste voordeel van Sunny Cars is dat de autohuur all-in is. Alle nodige verzekeringen zijn dan al inbegrepen. We hoeven dan in Amerika geen dure extra verzekeringen af te sluiten.
We hadden gekozen voor een full size auto, type Dodge Charter. Dit is een categorie hoger dan de standard categorie. Je hebt in een full size auto meer bagageruimte en ook meer ruimte voorin. Hopelijk passen we daar met z’n vieren met al onze bagage in.
Bij Alamo waren we meteen aan de beurt. Zoals verwacht probeerde de medewerker ons een dure upgrade aan te smeren die we volgens hem met de kinderen en onze bagage echt nodig zouden hebben. Ook vond hij dat we meer verzekeringen nodig hadden, maar volgens het reisbureau in Nederland waren we echt volledig verzekerd. De medewerker vond ons duidelijk erg eigenwijs en had al snel door dat hij aan ons echt niets meer kon verdienen.
We mochten een auto uitzoeken in onze gereserveerde categorie. Er waren maar een paar auto’s in deze categorie aanwezig. We hebben gekozen voor een hele nieuwe Ford Fusion, met maar 3960 mijl op de teller.
Nadat alle bagage in de auto is gepropt (gelukkig paste alles erin) en we even geoefend hadden met de automaat, konden we rond 16:40 uur vertrekken met twee stuiterende kinderen. Het is wel heel spannend om eindelijk in Amerika te zijn.
Het vliegveld ligt ongeveer 20 km ten zuiden van San Francisco. Het was spits, dus er was behoorlijk wat file. De rit van de luchthaven naar het Town House Motel in San Francisco duurde daardoor veel langer dan verwacht, ruim 1:30 uur. Met Google Maps op de telefoon was het gemakkelijk te vinden. We reden in een keer naar ons hotel, waar we rond 18:00 uur aankwamen. Onderweg hebben we al de Golden Gate Bridge, de wolkenkrabbers en het Guitar Center (staat op de bucket list van Jasper) gespot.
Bij het motel werden we welkom geheten door een vriendelijke vrouw. De reservering via booking.com was goed doorgekomen en de kamer ziet er prima uit, precies zoals verwacht.
Ons motel is gelegen aan Lombard Street in het Marina District van San Francisco. De bekendste bezienswaardigheden waar we naar toe willen liggen in de buurt. De auto kunnen we gratis parkeren bij het hotel, dus dat is ideaal. Het hotel werd omschreven als een eenvoudig low budgethotel en had redelijke recensies. We hadden bij boeking al gezien dat het continentale ontbijt uit niet meer zou bestaan dan een paar zoete broodjes en fruit, maar met de ideale ligging en de gunstige prijs hebben we dat voor lief genomen. We merken het morgen wel.
Nadat we naar de dichtstbijzijnde supermarkt zijn gereden, een kort wandelingetje hadden gemaakt bij de Marina Boulevard bij East Harbor (achter de supermarkt) en nadat we in onze kamer een broodje La Vaiche Qui Rit hebben gegeten, zijn we om 20:00 uur naar bed gegaan. We waren behoorlijk moe van de reis. Ondertussen waren we al heel wat uurtjes ‘wakker’.
Lees verder: Reisverslag dag 2: San Francisco