Zondag 18 augustus 2019
- Reisafstand: 43 mijl
- Weer in Los Angeles: 23°C, zonnig
Om 9:45 uur reden we weg bij het hotel. Omdat we door de gewijzigde vlucht ineens behoorlijk wat tijd moesten overbruggen, zijn we naar Echo Park gereden. Dit bleek een heel mooi park te zijn, aangelegd rondom een plas met fontein erin. Er waren hele mooie bloemen te vinden. Het was er flink druk met hardlopers en wandelaars. Toen wij er waren werden er allemaal kraampjes met eten en drinken neergezet.
Na de wandeling zijn we opnieuw naar Windsor boulevard gereden om de foto van het Hollywood sign te maken tussen de palmbomen, die hoog op Dave zijn lijstje stond. Dit keer hadden we minder last van de smog, maar het was helaas nog steeds niet optimaal voor een foto.
Er stond nog een ding op ons lijstje waar we graag naar toe hadden gewild, Griffith Observatory. Daar hadden we nu ook nog tijd voor. Helaas was het er erg druk en er was geen parkeerplaats te vinden. We hebben de auto maar even langs de weg gezet om naar het uitzicht over Los Angeles te kijken. We konden heel ver kijken. Helaas lukte het niet om het mooi op de foto te krijgen.
We zijn vervolgens op ons gemak naar de autoverhuur bij de luchthaven van Los Angeles gereden. Omdat we niet goed wisten hoeveel tijd we kwijt zouden zijn bij de verhuur, zijn we op tijd vertrokken. We hebben de auto, waar we deze vakantie 3530 mijl (ongeveer 5680 km) mee hebben gereden, weer ingeleverd. Dat ging allemaal heel snel en binnen een paar minuten zaten we in de shuttle bus die ons naar de vertrekhal bracht. Dit was allemaal goed geregeld.
We waren veel te vroeg op de luchthaven, maar dat mocht de pret niet drukken. De vlucht, AF 0077 waar KLM ons naar had omgeboekt, zou pas om 21:00 uur vertrekken.
Bij het inchecken van de koffers hebben we gevraagd naar vouchers voor het avondeten. Het avondeten zouden we normaal gesproken in het vliegtuig hebben gekregen. We kregen voor $80 aan vouchers die we konden besteden bij de horeca. Dat was dus goed geregeld. Je moet er alleen wel zelf om vragen, want de medewerker van Air France deed eerst of ze van niets wist.
We hadden bij de security/douane een flinke wachtrij verwacht, maar die was er niet. Om 15:40 uur sloten we achteraan in de rij. Na een half uur waren we al klaar met alles. Daar zaten we dan, bijna 5 uur te vroeg. We besloten om alvast de eerste consumptiebon in te wisselen bij Starbucks. Dat was nog even genieten.
Rond 18:30 uur hebben we gegeten bij KFC/Panda Express. Daarna moesten nog steeds 2 uur wachten. Pfff, dat duurde best lang.
Eindelijk was het dan zover en mochten we aan boord. Gelukkig zijn we zonder vertraging vertrokken naar Parijs. Wat wel erg jammer was, was dat Dave en Kirsten aan de ene kant van het vliegtuig geplaatst waren, en Mascha en Jasper aan de andere kant van het vliegtuig. We konden via het entertainment-kanaal wel met elkaar chatten. Weer eens wat anders. Al vrij snel na het eten, werden alle lichten gedimd. Kirsten heeft toen heerlijk geslapen, de andere drie hadden daar iets meer moeite mee. Maandag om 16:50 uur kwamen we aan op de luchthaven van Parijs.
Op de luchthaven van Parijs was het best racen, want we hadden maar een uur om over te stappen. We moesten door de security waar niemand echt haast scheen te hebben. We hadden alle elektronica in 1 reiskoffertje gedaan. Op Schiphol en Los Angeles kon de koffer gewoon dichtblijven, maar hier in Parijs moest alles eruit. We waren vergeten dat er nog tablets in de rugzak zaten (hoefden we er de hele reis niet uit te halen, maar nu dus wel). De douanier zag ze zitten en Dave moest weer terug door de scan om de teruggestuurde rugzak leeg te halen. Het zweet brak ons steeds meer uit. Toen we eindelijk door de security waren, moest we nog een flink stuk lopen naar onze gate. Ze begonnen net met boarden toen we aankwamen. We waren dus mooi op tijd. Pfffff. De vlucht van Parijs naar Amsterdam, AF 1440, vertrok mooi op tijd om 17:55 uur en zou om 19:15 uur landen op Schiphol. In die korte tijd kregen we zelfs nog een sandwich aangeboden. Op Schiphol bleek dat zelfs onze bagage vanaf Parijs was meegekomen. Dat scheelde weer een heel gedoe. Rob stond ons al op te wachten. Voor we het wisten waren we weer thuis.
Het is toch wel erg jammer dat onze roadtrip er op zit. We hebben genoten, heel veel gezien en gedaan. Het was echt een droomvakantie. We zijn erg benieuwd wanneer weer in Amerika terug zullen komen. Dat we er nog een keer komen is wel zeker na deze vakantie.