Toen Mascha in 2002 de eerste keer voor een klant een vakantie naar Fins Lapland boekte bij het reisbureau waar ze toen werkte, is Fins Lapland op haar wensenlijst met nog te maken reizen gekomen. Nu, 20 jaar later, is het dan eindelijk zover… We gaan met z’n viertjes naar Fins Lapland.
Midden januari 2021 maken we een voorreservering. Op de websites van verschillende aanbieders lezen we dat reserveringen naar Fins Lapland van de voorjaarsvakantie 2021 die door de corona-maatregelen niet door konden gaan, worden doorgeschoven naar de voorjaarsvakantie van 2022. Hierdoor zitten er al veel accommodaties vol. We willen niet het risico lopen dat we niet op wintersport kunnen gaan, en als je eenmaal iets in je hoofd hebt…
Omdat we in Fins Lapland naast het maken van een aantal excursies ook graag willen skiën, kiezen we voor het wintersportplaatsje Levi (officiële naam is Sirkka). In Levi zijn namelijk ook verlichte pistes zijn, erg praktisch met de kortere dagen in februari/maart.
Het dorpje Levi ligt in het noordwesten van Fins Lapland, ten noorden van de poolcirkel, niet ver van de grens met Zweden. Levi heeft volgens de reisgidsen het populairste skigebied van Finland. Het dorp heeft gezellige barretjes vlakbij de piste, maar in Levi vind je ook restaurants van verschillende internationale keukens. In de winkeltjes in Levi kun je regionale producten kopen. Dat klinkt dus goed.
Vergeleken met dorpen in de Alpen is wintersport in Levi kleinschalig, prima voor een wintersportvakantie met ons gezin. Vanuit het centrum van Levi gaan een aantal skiliften direct de bergen in. In Levi zijn de bergen niet zo hoog als in de Alpen, het hoogste punt is 531 meter. Het skigebied Levi heeft 39 kilometer aan pistes. Er is 17 km aan blauwe pistes, 19 km rode en 3 km zwarte pistes. 13 kilometer hiervan is verlicht. Er is in Levi zelfs een bekende wereldcupafdaling. Het skigebied beschikt ook over twee funparks.
We vinden in de brochure van Buro Scanbrit leuke vakantiewoningen in Levi, Levi vakantiewoningen type B. Deze woningen liggen vrij dicht bij het centrum.
Begin april horen we al dat onze reis echt door kan gaan. De accommodatie die we gekozen hebben is nog beschikbaar. We zijn dolblij. We maken snel een afspraak bij het reisbureau om de gewenste excursies bij te boeken.
Zaterdag 26 februari – We gaan naar Fins Lapland
Vandaag gaan we dan eindelijk op vakantie naar Fins Lapland. Jasper en Kirsten zijn heel blij dat we weer een keer gaan vliegen. We zijn nog nooit naar de sneeuw gevlogen. Omdat skikleding heel veel ruimte inneemt, waren we erg benieuwd of alles wel in onze koffers zou passen. Het valt gelukkig mee. Er passen zelfs nog 3 paar skischoenen in onze koffers. We zien het niet zitten om ook nog met onze ski’s te sjouwen, dus die huren we net als de skischoenen voor Kirsten in Levi.
We zijn gisteravond vroeg naar bed gegaan, maar van slapen is niet veel gekomen. Om 0:45 uur gaat onze wekker al. Met de koffers volgestopt met warme kleren, thermo-ondergoed, extra dikke sokken, mutsen en wanten, vertrekken we al om 01:30 uur naar Schiphol.
Gisterochtend, 24 uur voor vertrek, hebben we online ingecheckt. Op de luchthaven is het erg rustig en we kunnen overal vlot doorlopen. Als we onze bagage hebben ingeleverd en door de douane zijn, zoeken we zoals altijd de Starbucks op. We kunnen wel wat koffie gebruiken om wakker te blijven. Stel je toch eens voor dat we in slaap vallen en onze vlucht missen…
Tijdens het wachten in de vertrekhal hebben we genoeg tijd om te ontbijten. We hebben eierkoeken en croissants meegenomen. Dat smaakt goed.
We vertrekken om 05:45 uur (15 minuten vertraging) met TUI-Fly OR 155 van Amsterdam naar Kittilä. We hebben wat vertraging door de de-icing van de vleugels; voor ons ook een nieuwe ervaring. Onze vlucht is de eerste vlucht die vandaag vanaf Schiphol vertrekt. We reizen met een Boeing 737 Max-8. Volgens de tickets duurt de vlucht 3 uur en 20 minuten. In Finland is het 1 uur later dan in Nederland.
Als we bijna bij de luchthaven zijn, zien we vanuit de lucht een witte wereld met veel bomen. Het is heel erg mooi. Bergen zien we niet; het landschap is helemaal vlak. We landen rond 09:45 uur in Kittilä. We verlaten het vliegtuig via een open trap en staan dus gelijk in de sneeuw. Buiten is het -12°C, maar de gevoelstemperatuur is anders dan wat we in Nederland gewend zijn. Met het zonnetje dat schijnt, voelt het niet heel koud. Als de weersvoorspelling klopt wordt het niet zo extreem koud deze week. Dat is wel zo prettig, want we hebben verhalen gelezen van mensen die in Levi zaten met -30°C. Brrrr. We zien dat er een flink pak sneeuw ligt. We lopen achter de andere passagiers aan naar de terminal om onze bagage te zoeken.
We worden verwelkomd door de reisleider van TUI/Buro Scanbrit. Hij vertelt ons naar welke transferbus we moeten. De bus is snel gevonden. Het is lekker warm in de bus.
De eerste indruk van Fins Lapland is geweldig. We rijden langs bossen, waarvan de naaldbomen wit zijn door een laag sneeuw. Het valt op dat de wegen hier ook mooi wit zijn en niet zo grijs/zwart als in Oostenrijk door pekel. Ze schuiven hier duidelijk alleen de sneeuw weg en strooien niet. Na een transfer van ongeveer 20 minuten komen we in het centrum van Levi. Er is bij de eerste busstop wat verwarring bij de passagiers en chauffeur over wie er uit moeten stappen. Uiteindelijk blijkt dat bijna iedereen er uit moet, wij dus ook. De buschauffeur weet niet zo goed waar wij naar toe moeten met onze bagage, maar dat is gelukkig snel opgelost. Bij het kantoor van Polar Star Travel, om de hoek van waar we uit de bus zijn gezet, horen we dat we al vroeg in ons huisje mogen. Op onze reisdocumenten staat dat we er pas om 4 uur in mogen. We krijgen te horen dat ons huisje al wordt schoon gemaakt en dat we worden gebeld als het klaar is. We moeten dus in de buurt blijven.
We laten onze bagage achter en besluiten om naar de supermarkt te lopen. In Levi, aan de rand van het centrum, zijn 3 grote supermarkten waar alles wat we nodig hebben te koop is. De supermarkten zijn 7 dagen per week geopend. De prijzen in de supermarkt zijn wat hoger dan in Nederland, maar dat wisten we van tevoren al. We halen een broodje met de prachtige naam ‘Vaasan hedelmäherkkuviineri’ met wat te drinken. Bij de supermarkt is veel te krijgen. We kunnen alleen niet lezen wat het is. Fins lijkt echt op geen enkele taal die we kennen. Gelukkig staan er op veel verpakkingen plaatjes. Ook zien we meerdere producten die van thuis kennen. Dat gaat dus goed komen.
Met de buiken gevuld lopen we een rondje door het centrum. In het centrum vinden we meerdere restaurantjes, een skiwinkel en meerdere souvenirwinkeltjes. Ze verkopen daar veel houtsnijwerk en typische Finse lekkernijen. Aan het eind van de winkelstraat begint de skipiste. Onderaan de skiliften bij Zero Point zien we de webcam staan die we thuis online al gezien hebben. We bellen even naar opa Jan en oma Pat om naar hun te kunnen zwaaien via de webcam. Ze zetten snel de computer aan. In hun enthousiasme hebben ze vanachter hun computer naar ons teruggezwaaid. Jammer dat we dat niet konden zien.
Ondertussen krijgt Dave een telefoontje van Polar Star Travel dat ons huisje klaar is. We lopen terug naar het kantoor waar we onze bagage hebben achtergelaten. Daar staat een minibusje voor ons klaar die ons naar onze vakantiewoning brengt.
We verblijven in de Vakantiewoningen Levi type B. Dit zijn 2-kamer rijtjeswoning met een vide. Er zijn 2 bedden in de slaapkamer en er staan 2 bedden op de vide. De trap om op de vide te komen is nog best ingewikkeld. Het is een trap met halve traptreden, een trede voor je linkervoet en vervolgens een voor je rechtervoet. Dat kan ook bijna niet anders, doordat het een erg steile trap is door de beperkte ruimte. Je moet wel goed opletten dat je met de juiste voet begint anders val je zo van de trap af.
De vakantiewoningen liggen op ongeveer 0,5 km van het centrum van Levi. Winkeltjes, bars, restaurant en supermarkten liggen op loopafstand. Alle huisjes hebben een openhaard en een sauna. Ons huisje, Majailevi A1, ziet er knus uit en het is lekker warm binnen. Het huisje staat in een prachtig gebied tussen de bomen. Het huisje is gemaakt van dikke boomstammen. Buiten in het schuurtje ligt een grote stapel hout voor de openhaard. Ook staan er een sleetje en een sneeuwschep voor de deur. Hopelijk zullen we die laatste niet te vaak nodig hebben.
Nadat we hebben uitgepakt en we onze warme skikleding hebben aangetrokken, besluiten we om wat dingetjes te regelen voor ons verblijf in Levi.
Omdat ons huisje geen standaard WiFi blijkt te hebben, huren we bij Polar Star Travel voor 30 euro een router voor een week. Met puber in het reisgezelschap is wifi echt onmisbaar.
We gaan vervolgens op zoek naar het excursiebureau Lapland Safaris om onze thermo-outfits op te halen. Omdat we vooraf 3 excursies hebben geboekt, krijgen we van het excursiebureau stevige sneeuwlaarzen, thermo-sokken, dikke thermo-overalls en enorm grote leren wanten met een voering van wol die we de gehele week mogen gebruiken. Dat zal geen overbodige luxe zijn tijdens de excursies. In de avond is het flink wat kouder dan overdag en op de sneeuwscooter (maandagavond) al helemaal. De thermokleding moeten we aantrekken over onze eigen skikleding. Als we de thermokleding aan hebben lijken we wel Michelin-mannetjes, echt goed bewegen kunnen we niet. De pakken zijn ook best zwaar. We krijgen 2 grote zakken om alles mee naar ons huisje te nemen. Die zakken zijn niet echt handzaam en flink zwaar. De wandeling terug naar ons huisje met die zware zakken duurt zeker 15 minuten.
We zetten de spullen in ons huisje en lopen weer naar het centrum. We gaan op zoek naar de skiverhuur. In het centrum vinden we al snel een Intersport, waar we informeren naar de verhuurprijzen. Onderaan de skilift zit een groot verhuurbedrijf, Zero Point. Hier kun je de gehuurde ski’s tegen betaling ook weer achterlaten in een locker na een dagje op de berg. Dit verhuurbedrijf is wel een stuk duurder dan de Intersport, maar het scheelt een hoop gesjouw als we de ski’s daar achter kunnen laten na het skiën. Omdat we de ski’s al voor een hele dag moeten betalen als we ze vandaag huren, besluiten we om ze morgenmiddag te huren als we de berg op willen. Dat is zo gedaan. Alleen Kirsten hoeft schoenen te passen, de andere schoenen hebben we zelf meegenomen. Daar hoeven we alleen maar ski’s op af te laten stellen.
We halen ook alvast een pisteplan om in ons huisje het skigebied een beetje te verkennen, zodat we morgenmiddag direct op pad kunnen als we de ski’s hebben. We informeren ook meteen naar welke skipistes we het beste met Kirsten kunnen nemen. Ze heeft nog niet zoveel ski-ervaring, dus we willen rustig op een gemakkelijke piste beginnen.
Om de vakantie goed te beginnen, gaan we vandaag lekker uiteten. Er is zeker geen gebrek aan restaurants in Levi. Er zijn restaurantjes waar je lokale specialiteiten kunt eten zoals rendier, maar ook pizzeria’s en hamburgerrestaurants. In Nederland hebben we al gezien dat er een leuk pannenkoekenrestaurant in het centrum zit, Pannukakkutalo. Die hebben we snel gevonden. We besluiten om daar lekker te eten. Als we de pannenkoeken bij de andere tafeltjes zien, lijken wat klein. Ach, als we na afloop nog trek hebben halen we wel een lekker broodje bij de supermarkt. Het is nog moeilijk kiezen. Op de menukaart zien we dat ze zelfs pannenkoeken met rendiervlees hebben. Een pannenkoek met Rudolf erop gaat ons net een beetje te ver op dag één. Gelukkig hebben ze nog heel veel andere pannenkoeken op de kaart staan. Op het menu staan zowel hartige als zoete pannenkoeken. We besluiten uiteindelijk allemaal om een zoete pannenkoek te nemen: Kirsten met sprinkels en marshmallows, Dave en Mascha met zoute pinda’s met chocolade en caramelsaus en Jasper met Nutella en koekcrumble. Wat is dat lekker. Die kleine pannenkoeken blijken alleen heel erg machtig te zijn. Alleen Dave heeft zijn pannenkoek opgetreden. De pannenkoeken zijn heerlijk. Wat een goed begin van onze vakantie.
Als we uit het restaurant komen is het al donker, om 17:20 uur gaat de zon onder. Omdat we best moe zijn door het vroege opstaan van vanmorgen, besluiten we om terug te lopen naar ons huisje. We moeten goed opletten voor de sneeuwscooterpaden. Dit zijn een soort fietspaden in de sneeuw waar de sneeuwscooters loeihard racen. Gelukkig is goed aangegeven wanneer we zo’n pad moeten oversteken.
Op de terugweg halen we meteen wat boodschappen en een ontbijt voor morgenochtend.
Het is prachtig hier in Levi. De wandeling die we vandaag gemaakt hebben is al super. Het is hier nog mooier dan we hadden gehoopt en er ligt een dik pak sneeuw.
We hadden thuis de app ‘My Aurora Forecast’ op onze telefoons gezet. Als er dan een activiteit wordt waargenomen van het noorderlicht krijg je een melding. Voor vandaag is de voorspelling niet zo goed, KP-index 2 en het is in de avond ook flink bewolkt. Helaas. De KP-index is ‘de mate van verstoring als gevolg van zonneactiviteit die wordt uitgedrukt middels de geomagnetische activiteitsindex’. De KP-index bestaat uit 10 waardes, 0 tot 9, waarbij 0 staat voor erg rustige condities en 9 staat voor extreme stormcondities. Om het noorderlicht te zien moet je niet alleen een gunstige KP-index hebben, maar ook een heldere lucht.
Omdat we ervan uitgaan dat we vanavond het noorderlicht toch niet kunnen zien, gaan we lekker vroeg onder de wol. Dan zijn we in ieder geval fit voor onze eerste excursie morgen.
Zondag 27 februari – SnowVillage en skiën
Vanmorgen zijn we al op tijd wakker. Kirsten heeft meer dan het klokje rond geslapen. Het wordt net een beetje licht als we wakker worden. In februari worden de dagen in Fins Lapland heel snel langer en vandaag komt de zon al op om 07:42 uur. De zon gaat vandaag weer onder om 17:23 uur. Dat valt dus best mee met de korte dagen. We hebben gistermiddag wel gemerkt dat er een flink lange tijd van schemeren is. De schemerperiode blijkt ook ‘s ochtends uren te duren.
We zien dat het vannacht heeft gesneeuwd. Vandaag blijft de temperatuur net iets boven het vriespunt en in de ochtend schijnt de zon.
We genieten van het ontbijt in ons huisje. Om 10:00 uur worden we bij Lapland Safaris opgehaald voor de eerste excursie van deze vakantie, een bezoek aan Lapland Hotel SnowVillage. We hebben bij reisprogramma’s op televisie al meerdere keren beelden van een sneeuwhotel gezien. Nu krijgen we de kans om zo’n hotel zelf eens te bekijken.
Voordat we weg kunnen moeten we eerst onze thermo-outfit weer aan zien te krijgen. De thermo-overal moet over je gewone skikleding. Het is een flinke klus om alles aan te trekken. De zweetdruppels staan op ons voorhoofd. Nu maar hopen dat de kids niet al te snel weer naar de wc moeten. We moeten ongeveer 15 minuten lopen naar Lapland Safaris en we merken al snel dat we veel te warm zijn aangekleed. Gelukkig kunnen we onze eigen winterjassen daar achterlaten.
Het is ongeveer 40 minuten rijden naar het sneeuwhotel. Onze gids vertelt zeker 30 minuten lang heel veel over Levi en het sneeuwhotel. Zo horen we dat het eerste hotel in Levi pas in 1981 gebouwd is. Daarvoor was er slechts één kinderskilift en één skilift voor volwassenen.
“Lapland Hotel SnowVillage wordt elk jaar opnieuw opgebouwd uit sneeuw en ijs. Verschillende ijskunstenaars creëren vanuit het niets een ijshotel met unieke suites, een trendy ijsbar, ijsrestaurant en ijsdecoraties.” Ieder jaar heeft het hotel een ander thema. Dit jaar is het thema de toekomst.”
Onze gids vertelt over hoe de kamers en sculpturen gemaakt zijn en leidt ons rond langs de sculpturen van robots en reizen in de toekomst. Ook krijgen we een kort filmpje te zien over hoe SnowVillage ieder jaar weer wordt opgebouwd. Hiervoor wordt maar liefst 20 miljoen kilo sneeuw en 350.000 kilo ijs gebruikt. Doordat de gasten van het ijshotel zelf pas vanaf 22:00 uur in hun kamers mogen, kunnen we alle kamers rustig bekijken. Elke kamer ziet er anders uit. Echt alles is van ijs en sneeuw gemaakt en alle ijssculpturen zijn erg indrukwekkend. Gelukkig heeft Dave genoeg opslagruimte op zijn fotocamera, want er is zoveel moois om een foto van te maken… Als afsluiting krijgen we van de gids een warme bessensap in de ijsbar. Gaaf! In de zomer smelt het hele hotel en in de volgende winter wordt alles weer opnieuw opgebouwd.
Dave en Jasper maken ook buiten nog wat foto’s. Daar ligt zo’n pak sneeuw dat Jasper er tot aan zijn heupen in wegzakt. Kirsten is ondertussen druk met de ijsglijbaan in SnowVillage.
Het bezoekje aan het ijshotel is echt prachtig, maar we zijn toch wel blij dat we er vannacht niet hoeven te slapen. De bedden zien er niet echt comfortabel uit en het is er flink koud.
Na ongeveer 3 uur zijn we weer terug bij ons huisje. Na een snelle lunch lopen we naar de pistes. We kopen liftpassen waarmee we in 6 dagen 5 dagen kunnen skiën. Woensdag hebben we namelijk andere plannen. Ook halen we onze ski’s op bij de verhuur Zero Point. Er is veel keuze aan ski’s en de materialen zien er goed uit. Er zijn gelukkig nog 2 skilockers vrij, dus we hoeven de rest van de week niet met de ski’s te sjouwen.
Daarna gaan we voor de eerste keer de berg op. De berg is 531 meter hoog en dus niet echt te vergelijken met skiën in Oostenrijk en Frankrijk. Het skigebied heeft bijna 40 km aan pistes. Het skigebied is dus niet al te groot en daardoor erg overzichtelijk. In het skigebied vind je veel sleepliften, een paar stoeltjesliften en 2 kleine gondels. De pistes zijn lekker breed en de sneeuw is echt top, heel licht en fijn. Hierdoor is het heel licht om te skiën. De spekgladde ijsplekken en de slushi sneeuw bij de dalafdaling zoals we gewend zijn in Oostenrijk en Frankrijk, vind je hier niet. Net als in de skigebieden van de Alpenlanden, vind je in Levi knusse hutjes langs de skipistes.
We willen vandaag graag skiën aan de andere kant van de berg bij de South Slopes, waar de meeste blauwe pistes zijn. Op advies van de man bij de liftpasverkoop nemen we skilift. Het is ook mogelijk om met een skibus te gaan. De eerste lift die we nemen is een ankerlift, nummer 3 de Marjalaki. Kirsten vindt dat best spannend. Vier jaar geleden heeft ze in een veel te dik pak sneeuw in Frankrijk leren skiën in het Kinderland. Tussendoor heeft ze een paar keer geskied in SnowWorld Zoetermeer. Bochten maken en remmen gaat prima, maar als je dan ineens met z’n tweeën in een behoorlijk lange sleeplift van 889 meter lang moet is dat niet niks. We komen gelukkig in een keer boven. We skiën een blauwe piste af op weg naar de gondel. Halverwege kunnen we niet verder, omdat de volgende piste gesloten is. We horen daar van een medewerker dat we niet meer naar de gondel kunnen skiën, omdat deze net gesloten is door te harde wind. Oeps. Het stuk waar wij nu zitten bestaat grotendeels uit rode pistes en daar kan Kirsten echt nog niet vanaf. Gelukkig blijkt er een verbindings-skiweg te zijn naar een kleine gondel naar Zero Point. Deze skiweg is deels blauw en deels groen. We pakken sleeplift 14 Tunneli om bij de verbindingsweg te komen. Boven aangekomen merken we dat het inderdaad flink waait. De skiweg is heel goed te doen voor Kirsten. Kirsten en Mascha skiën op hun gemak naar de gondel die naar het dal gaat en Dave en Jasper pakken een paar keer de rode piste bij de Front Slopes bij ons startpunt Zero Point. We zijn ondertussen al een flinke tijd aan het skiën en beginnen trek te krijgen.
We laten onze ski’s achter in de locker en halen een lekkere pizza bij de supermarkt. Na het eten zien we op de Aurora-app dat de KP-index 3 is. Het is helaas bewolkt. We wandelen naar het bevroren Immeljärvi-meer aan de rand van het centrum. Vandaag hebben we helaas pech, we krijgen geen noorderlicht te zien. Misschien komt dat nog wel op een andere avond. Om 21:30 uur zijn we weer terug in huisje.
Maandag 28 februari – Skiën en sneeuwscootersafari naar het noorderlicht
Na het ontbijt is het tijd om te gaan skiën. Vandaag gaan we met de skibus naar South Point. De skibus rijdt ieder half uur. Bij de South Slopes zijn meerdere blauwe pistes, een ideaal gebied dus voor Kirsten. Als we aankomen staat er een flinke rij bij de liften. We nemen de stoeltjeslift South naar boven. Deze stoeltjeslift met verwarmde zitting is erg aangenaam. De piste naar beneden is inderdaad een ideale piste voor Kirsten, maar ook de anderen genieten hier. De piste is breed en heel goed geprepareerd.
We nemen een pauze bij het pisterestaurant Sivakka, waar ze heerlijke warme choco met slagroom hebben. Dave en Jasper gaan daarna samen op pad om het skigebied te verkennen en om te kijken welke blauwe pistes Kirsten nog meer kan skiën. Mascha en Kirsten blijven nog wat langer bij de South Slopes zodat Kirsten rustig kan wennen aan het skiën in de bergen.
Voor de lunch treffen we elkaar weer bij de South Slopes. Langs de piste staat een Finse Kota. Meer dan 4000 jaar geleden ontstond de Finse Kota bij het Sami-volk. De Sami trokken met hun kudde in barre omstandigheden met temperaturen van -30°C rond. Na deze koude tochten diende de Finse Kota als woning om op te warmen. In de Kota brand een vuurtje en rondom het vuur staan houten banken. We zijn goed voorbereid en hebben een groot pak worstjes meegenomen. In de Kota liggen barbecue-stokken om de worstjes aan te prikken. Ondanks onze goede voorbereiding is toch te zien dat we toeristen zijn. We zijn de ketchup en de broodjes vergeten. De Finnen die er zitten hebben de meest lekkere dingen meegenomen om te grillen.
Het is echt heel mooi om hier te skiën. Aan het eind van de dag gaan we met de skibus terug naar Zero Point. Als snelle avondmaaltijd maken we een broodje hamburger zodat we op tijd klaar zijn voor het avondprogramma.
Na het avondeten worden we om 19:00 uur, warm aangekleed in onze thermo-outfit, verwacht voor de sneeuwscootersafari naar het noorderlicht. Wat kijken we daar al lang naar uit. Nu maar duimen dat we het noorderlicht ook daadwerkelijk zullen zien. Helaas krijg je nooit de garantie dat je het noorderlicht ook echt kunt zien. Als het bewolkt is heb je pech. Doordat je met de sneeuwscooter wat verder van het dorp af kunt komen, hebben we hopelijk meer kans om het noorderlicht te zien.
Eerst krijgen we een duidelijke instructie over de sneeuwscooter. Voor alle kinderen is er een grote aanhanger achter de sneeuwscooter van onze gids. De kids krijgen een warm dekentje over zich heen. Dave gaat voorop op de sneeuwscooter met Mascha achterop.
In het begin is het best wel even wennen op de sneeuwscooter, maar gelukkig heeft Dave het snel door. Samen met de andere sneeuwscooters rijden we achter elkaar aan door de bossen en komen uit bij een bevroren meer. Door de hobbels stuiteren we flink. Het is heel bijzonder om in het donker op de sneeuwscooters te rijden. Bij het meer staat een grote Kota waarin we een worstje kunnen bakken en een warme bessensap krijgen. De gidsen vertellen ons over hun leven in Lapland. Tussendoor lopen we regelmatig naar buiten om te zien of er al wat van het noorderlicht te zien is.
Ineens is er een vlaag van het noorderlicht te zien. Met het blote oog is het bijna niet te zien, maar als we met de telefoon een foto maken zien we het wel duidelijk. Het is niet zo groots als we gehoopt hadden, maar we hebben het wel gezien. Gaaf. Nadat we een tijdje bij de Kota te hebben doorgebracht rijden we op de scooters weer terug naar ons verzamelpunt. Wat een gave excursie is dit.
Dinsdag 1 maart – Skiën en noorderlicht
Vandaag is het een erg bewolkte dag en het vriest een paar graden. We lopen naar het Zero Point om onze ski’s op te halen en pakken de lange sleeplift nummer 3 naar boven. Het is daar boven flink mistig, maar alle pistes zijn gelukkig open. In tegenstelling tot zondag lukt het ons vandaag wel om helemaal naar het South Point te skiën. Ook voor Kirsten zijn de pistes daar naar toe goed te doen. Bovenaan de gondel is het zicht ook wat minder goed, maar het is nog wel redelijk te skiën. De bomen langs de piste zijn helemaal wit door wat sneeuw en ijzel en dat ziet er sprookjesachtig uit. Als we bij het pisterestaurant Sivakka bij South Point aankomen, vinden we het tijd voor een warme chocolademelk. Ondertussen beginnen we ook wat trek te krijgen. Het is ondertussen ook al lunchtijd. We kiezen voor een lekker hamburgermenu.
Na de lunch splitsen we op. Het is ondertussen begonnen met sneeuwen. Dave gaat skiën met Kirsten op de blauwe pistes bij de South Slopes en Mascha en Jasper gaan de rest van het gebied verkennen. Elke pistes waar we skiën is een feestje. Wat zijn de pistes hier breed en goed geprepareerd. Het valt op dat er alleen bij de stoeltjeslift bij South Point een wachtrij is, waarschijnlijk omdat daar de meeste families met kinderen skiën. Bij alle andere liften kunnen we zo doorlopen. Ook op de pistes zelf is het daar erg rustig. Boven waait het wel flink. Gecombineerd met de sneeuw die valt is dat iets minder prettig. We zijn gelukkig goed aangekleed voor dit weer, dus we kunnen heerlijk ons ding doen en genieten.
Rond een uur of 3 treffen we elkaar weer bij het pisterestaurant Sivakka bij South Point voor een warme chocolademelk. Die hebben we wel verdiend. Kirsten zakt ondertussen door haar benen van vermoeidheid, maar ze wil nog graag een afdaling maken. Daarna gaan Mascha en Kirsten met de skibus terug naar Zero Point. Dave en Jasper maken ondertussen nog een leuke skitocht terug naar Zero Point.
Op de terugweg naar ons huisje nemen we meteen wat boodschappen mee en Kirsten koopt een hele lieve husky-knuffel. Ons huisje is echt perfect gelegen op ongeveer 10 minuten lopen van het centrum/skipiste met halverwege een supermarkt.
Vanavond is er veel kans om het noorderlicht te zien; de Aurora-app geeft een KP-index van 4. Om ongeveer 19:00 uur verdwijnt de bewolking. We zijn al de hele avond onrustig. Onze gids van gisteravond met de sneeuwscootersafari, vertelde ons dat het plekje op het bevroren meer waar we maandagavond stonden, en prima plek is om een mooi zicht op het noorderlicht te zullen hebben. Dit is gelukkig niet te ver lopen van ons huisje. We trekken opnieuw onze warme thermopakken aan en gaan op pad. Rond 20:00 uur komen we aan bij het meer. We staan er nog geen 5 minuten als we een lichte verkleuring in de lucht zien. Met het blote oog is het lastig te zien, maar een foto met een telefoon geeft de bevestiging. Het noorderlicht komt eraan… Dave heeft nog net genoeg tijd om zijn fotocamera goed in te stellen. Doordat de gevoelstemperatuur flink koud is, is het flink lastig voor Dave om foto’s te maken. Door de kou kun je de camera niet zonder handschoenen vasthouden en ook de camera lijkt niet zo van de kou te houden. We hebben meerdere warmtezakjes meegenomen voor onze handen, maar ook om tegen onze mobieltjes en de fotocamera aan te leggen. Anders stoppen deze ermee door de kou.
Een half uur lang danst het noorderlicht voor ons in de lucht. We kunnen het ook met het blote oog goed zien. Daarna hebben we nog een tijdje wat lichte vegen van het noorderlicht gezien. Wow, wat is dat bijzonder. Wat zijn we blij dat we dit gezien hebben. Hopelijk zien we het deze vakantie nog een keer. Met een voldaan gevoel wandelen we terug naar ons huisje.
Woensdag 2 maart – Huskysafari 5 km en noorderlicht
Als we vanmorgen wakker worden schijnt het zonnetje en ligt de temperatuur net onder het vriespunt.
Er staat voor vandaag geen skiën op het programma. Bij bijna alle accommodaties die je in Levi boekt hoort een sauna. In ons huisje hebben we dan ook een eigen sauna. De ochtend gebruiken we om lekker te relaxen. We genieten in de sauna in ons huisje. Heerlijk. Jasper en Kirsten zijn heel stoer in hun zwemkleding in de sneeuw gaan liggen om af te koelen. Voor de zekerheid heeft Kirsten wel even snel haar sokken aangetrokken, zodat ze geen koude voeten krijgt. Dat kan alleen Kirsten bedenken.
Een grote wens van ons is om een huskysafari te maken. Vanmiddag staat deze excursie, waar we allemaal al heel lang naar uitkijken, op het programma. Nadat we ons weer lekker warm hebben aangekleed in onze thermo-outfit en naar Lapland Safaris zijn gelopen, worden we om 12:00 uur opgehaald met de bus die ons naar de huskyfarm zal brengen, Martin’s Husky Farm.
Na een rit van ongeveer 15 minuten komen we aan bij de huskyfarm, waar we worden we begroet door een groot aantal luid blaffende honden. Eerst krijgen we een uitleg van onze gids over hoe we de slee moeten besturen en wat ons te wachten staat. Het is de bedoeling dat een volwassen persoon achterop de slee gaat staan en daar stuurt en remt. De ander, in ons geval een van de kinderen, zit voor op de slee en is de passagier.
De groep wordt in tweeën gesplitst. Onze groep neemt als eerste plaats rond het kampvuur. Onder het genot van warme bessensap wordt er van alles verteld over de husky’s. De honden die onze slee zullen trekken blijken Siberische husky’s te zijn die met een ander hondenras gekruist zijn. Hierdoor zijn het de ideale honden om sledes te trekken.
Als de eerste groep weer terug is zijn wij aan de beurt. We krijgen per tweetal een slee toegewezen waar 6 husky’s voor gespannen staan. De husky’s zijn hyperactief voor de rit. We mogen ze voor de rit dan ook niet aaien. Als iedereen op de sleeën heeft plaatsgenomen vertrekken we. De husky’s zijn meteen een stuk stiller.
We hebben gekozen voor de 5 km lange safari. Dat lijkt ons ruim voldoende met de winterse temperaturen. Omdat husky’s niet door diepe sneeuw kunnen rennen, is er een traject voor ze gemaakt in de sneeuw. Het is het meeste te vergelijken met een rodelbaan in de sneeuw.
Het besturen van een slee is goed te doen. Natuurlijk moet een van de honden van Mascha en Kirsten al vlak na de start uitgebreid poepen. Vol op de rem dus, zoals ons tijdens de instructie verteld is. De hond neemt er rustig de tijd voor. Daarna kunnen we weer verder. De rit gaat door een mooi besneeuwd bos en over grote witte vlaktes. Er ligt een flink pak sneeuw. Het is een geweldige ervaring. De temperatuur tijdens deze excursie is ongeveer -2°C, een aangename temperatuur dus. Het zonnetje schijnt, wat het allemaal nog mooier maakt.
Onderweg stoppen we even zodat de sleebestuurders die dat willen kunnen ruilen. Tijdens de stop moet de stuurman op de remmen van de slee blijven staan, anders gaan de husky’s er met de slee vandoor. Ze willen namelijk blijven rennen. De gids vraagt of Jasper de slee het tweede deel van de tocht wil sturen. Hij blijkt groot genoeg te zijn. Dat hoef je hem natuurlijk geen twee keer te vragen. Hij geniet.
Als iedereen klaar is met sleeën, mogen we de honden knuffelen. De honden zijn weer helemaal tot rust gekomen. De honden die niet geknuffeld worden vragen aandacht door luid te blaffen en één hond blijft net zo lang met zijn voorpoot tegen Jasper porren totdat Jasper ook hem aait. Wat een schatjes. Vooral Kirsten vindt het maar niks dat het weer tijd is geworden om afscheid te nemen van al haar hondenvriendjes. De bus staat al weer op ons te wachten en brengt ons terug naar Levi. Wat een geweldig avontuur is dit.
Na de lunch gaan we op zoek naar rendieren. We hebben gehoord dat er bij het K5 hotel naast de Toeristeninformatie een dierenweide is met een paar rendieren. De rendieren die we daar treffen hebben weinig energie en liggen in de sneeuw. Maar ja, we hebben in ieder geval wel rendieren gezien.
We wandelen nog een stukje verder naar een van de bevroren meren, het Immeljärvi-meer, aan de rand van Levi. Dit is hetzelfde meer als waar we naar het noorderlicht hebben gekeken. Het ijs is hier heel erg dik. Het is best druk op het meer. Op het ijs zijn gescheiden paden voor de wandelaars, langlaufers en de grote hoeveelheid sneeuwscooters. Daardoor heb je geen last van elkaar. Het is wel heel gaaf om over zo’n dikke ijslaag te lopen. Dat is wel wat anders dan het ijslaagje waar we in de februari 2021 op konden schaatsen in Nederland.
We gaan gezellig uiteten in het centrum van Levi. We hebben daar eerder een Mexicaans restaurant gezien, Northern Cowboy, en daar is gelukkig nog plek. We kiezen voor een heerlijke burrito met als nagerecht een ijsje/churro.
‘s Avonds doen we opnieuw een poging om het noorderlicht te zien. De kans is niet zo groot. De lucht is wel helder maar de KP-index is slechts 2. Na het eten kleden we ons opnieuw lekker warm aan en lopen weer naar het meer. Er staan al aardig wat mensen. Rond 19:30 uur is dan op de fotocamera en telefoon toch het noorderlicht te zien. Met het blote oog kun je het dit keer niet zo goed zien.
Donderdag 3 maart – Skiën en noorderlicht
Als we vandaag wakker worden, zien we dat het zonnetje al schijnt. We gaan vandaag de hele dag skiën. Doordat Kirsten het al zo goed doet, besluiten we om gezellig met z’n viertjes te gaan skiën. We skiën het hele gebied rond via blauwe pistes en soms een groene piste. Rond 12:00 uur kunnen we heerlijk buiten op het terras van pisterestaurant Sivakka zitten met een warme chocolademelk. Wat later komen we tijdens het skiën bij een Finse Kota langs de Southeast slopes waar bankjes buiten staan. Er is nog een bankje vrij en wij kunnen dus ook in het zonnetje lunchen. We skiën met een omweg terug naar Zero Point. Rond 16:00 uur trekt het dicht en zien we het in de verte sneeuwen. Omdat de benen van Kirsten flink beginnen te verzuren lassen we een pauze in bij het laatste bergrestaurant dat we tegen komen, restaurant Tuikku. Het is après-ski tijd dus enorm druk, maar wel erg gezellig. Het is wel even vreemd om na zo’n lange tijd met corona-beperking ineens tussen zoveel mensen te staan. Daarna skiën we verder naar Zero Point. Het was eigenlijk de bedoeling dat Kirsten het laatste stuk zou afdalen met de gondel, maar ze durft het aan om de rode afdaling naar het dal te proberen. Op haar gemak skiet ze naar beneden. Het is een goed geprepareerde en brede piste, dus ze heeft goed de ruimte voor haar bochten en geen hinder van andere skiërs. De omstandigheden zijn hier echt ideaal, ook voor de wat minder ervaren skiërs. Terwijl we onderaan de liften onze benen wat rust geven, gaat de zon langzaam onder.
We wachten tot het schemerig wordt. Ondertussen gaat de pisteverlichting aan. Als afsluiting van weer een prachtige dag, skiën we een aantal keren naar beneden op de verlichte pistes bij Zero Point. Dit is iets dat we normaal op wintersport niet zo snel zullen doen.
Na het eten is de lucht helder. Ook vandaag is het noorderlicht weer te zien vanaf het bevroren meer, en dat terwijl de Aurora-app een KP-index aangeeft van slechts 2 met een kijkkans van 17% We hebben deze vakantie wel geleerd dat we de Aurora-app niet moeten geloven, maar dat we gewoon iedere avond zelf moeten gaan kijken. Als we iets voor 21:00 uur bij het meer aankomen is het erg druk en zien we 2 lichte vegen. Die groeien uit tot een hele lange lichte streep. Het wordt steeds meer en mooier. Het noorderlicht danst en geeft ons een prachtige show. Na een tijdje krijgen we dan eindelijk de eerste melding van onze app. We hebben ruim 2 uur naar het noorderlicht gekeken. Rond 23:30 uur gaan we weer terug naar huisje. We zijn echt bevroren. Zelfs in de buurt van ons huisje is het noorderlicht te zien. We maken toch snel nog een paar foto’s (we hebben er vanavond pas 200 gemaakt) en gaan dan snel naar binnen om op te warmen.
Wat is het noorderlicht een bijzonder en mooi natuurverschijnsel, iets dat we niet snel zullen vergeten. Onze vakantie kan niet meer stuk. We hebben veel te veel foto’s van het noorderlicht gemaakt. Hieronder hebben we de mooiste foto’s verzameld.
Vrijdag 4 maart – Laatste dag skiën
Als we vanmorgen wakker worden zien we op de telefoon dat het -19°C is (08:30 uur). Brrr. We nemen lekker de tijd voor het ontbijt en zoeken toch maar onze thermo-onderhandschoenen op. Die zullen we vandaag wel nodig hebben.
Vandaag moeten we onze thermo-outfit weer inleveren. We plaatsen de twee enorme zakken met kleding op de slee en lopen naar Lapland Safaris. Op de terugweg geniet Kirsten van het tochtje op de slee, terwijl Jasper haar trekt. Heerlijk dat je nergens hoeft af te stappen als je op een slee zit, zoals dat in Nederland wel vaak het geval is. Ondertussen is de temperatuur weer wat opgelopen naar -5°C. We maken ons klaar voor onze laatste skidag. Bij de supermarkt halen we lekkere koeken met jam en pudding en een paar kaneelbroodjes. Ook lopen we langs het kantoor van Polar Star Travel om te vragen hoe laat we morgen worden opgehaald.
Ook vandaag is het een zonnige dag. Het lijkt zelfs nog helderder dan gisteren. Kirsten wil heel graag lunchen op het bankje in het zonnetje waar we gisteren ook zaten. Als we daar aankomen is er nog een bankje vrij in de zon. Wat boffen we toch met het weer deze week. We skiën lekker door en stoppen na een tijdje weer bij het pisterestaurant Sivakka bij South Point. Er is nog een tafel vrij in de zon op het buitenterras. Een warme chocolademelk maakt het helemaal compleet.
We splitsen de rest van de middag op. Eerst gaat Dave met Jasper de rode pistes langs en daarna Mascha met Jasper. De ander skiet met Kirsten die het springen over de bulten onder de skilift ontdekt heeft. Iedere sprong moet gefilmd worden, dus we zijn er maar druk mee. De pistes liggen er weer prachtig bij en de sneeuw glinstert door de zon. De sneeuw is top en de pistes zijn goed geprepareerd. Op de rode pistes kom je bijna geen andere skiërs tegen. De rode pistes zijn voor Alpen-begrippen erg breed en je kunt dan ook voluit gaan. Wat een topdag. Aan het eind van de middag treffen we elkaar weer bij South Point en skiën met z’n vieren terug naar Zero Point.
Tijdens het skiën zien we ineens een Halo om de zon. Dat is wel een foto waard. Men zegt: “een kring om de zon, water in de ton.” Mogelijk klopt dat, want volgens de weersvoorspelling gaat het hier morgen flink sneeuwen.
Na het skiën laten we de ski’s achter bij de verhuur en lopen naar de supermarkt. We nemen gelijk een lunch mee voor morgen in het vliegtuig. Na het eten is het tijd om de koffers weer in te pakken. Ondertussen begint het bij Dave weer te kriebelen, want stel je voor dat we ook vanavond het noorderlicht nog een keer kunnen zien. Ineens krijgen we een melding dat er 20% kans is om het te zien. Hij besluit om in de buurt van het huisje te blijven en te kijken. De rest blijft in het huisje om te genieten van het warme openhaard vuur. Dat is ook wel eens lekker. Helaas blijkt het te bewolkt om vanavond het noorderlicht te zien.
Zaterdag 5 maart – Weer naar huis
Vandaag is alweer de laatste dag van onze vakantie in Fins Lapland, maar we zijn eigenlijk nog lang niet klaar om naar huis te gaan. We kunnen ons hier gemakkelijk nog een paar weken vermaken.
Om 07:45 uur worden we met een minibusje bij ons huisje opgehaald en naar het verzamelpunt gebracht. Kort daarna komt de bus die ons naar de luchthaven zal brengen. Als alle Nederlanders en hun bagage in de bus zitten, komt de buschauffeur erachter dat hij de verkeerde mensen in zijn bus heeft zitten. We moeten er allemaal weer uit. Ondertussen staat er een andere bus achter ons waar we in moeten. Deze bus blijkt te weinig zitplaatsen te hebben. De mensen die nog staan moeten weer naar een andere bus. Dan kunnen we eindelijk vertrekken naar de luchthaven. Het inchecken gaat snel. Om 9:00 uur zijn we al klaar. In de vertrekhal zijn gezellige zitjes, waar we nog wat drinken.
Als we in het vliegtuig zitten begint het te sneeuwen. Om 11:15 uur vliegen we, met een vertraging van 45 minuten, vanaf Kittilä weer terug naar Amsterdam. Om 13:05 uur landen we weer in Nederland. We moeten even wachten voordat we het vliegtuig uit kunnen. Er blijkt niet genoeg personeel te zijn om de brug te bedienen. Als we uiteindelijk uit het vliegtuig stappen, zit onze vakantie er dan echt op.
Wat een geweldige vakantie is dit. We hebben er lang naar uitgekeken. We zullen het nog lang hebben over de geweldige huskysafari, de sneeuwscootersafari, het noorderlicht, het ijshotel en het prachtige skigebied. We laten deze bestemming maar op onze bucketlist staan, want hier willen we nog wel een keer naar terug. Er zijn nog zoveel dingen die we hier nog willen doen en opnieuw willen doen.
