Maandag 18 juli 2022
- Ons hotel in Brighton: Best Western Brighton Inn
- Reisafstand: Estes Park – Rocky Mountain NP – Brighton 116 mijl/187 km
- Weer: 25°C in Rocky Mountain NP, 38 °C in Brighton, half bewolkt
Rocky Mountain National Park
Omdat ze het aantal bezoekers per dag in Rocky Mountains willen beperken is er dit jaar voor het eerst een ‘Timed Entry Permit’ voor iedereen die het park wil bezoeken tussen 27 mei en 10 oktober. Vanaf 1 juni was het mogelijk om een permit te kopen voor een bezoek in juli. We hebben dat thuis gelijk gedaan zodra het mogelijk was. We mogen het park in tussen 08:00 en 10:00 uur en hebben een permit waarmee we ook de Bear Lake Road mogen gebruiken.
Na een lekker ontbijt vertrekken we op tijd, 08:30 uur, naar Rocky Mountain National Park. Het is vanaf ons hotel een half uurtje rijden naar het meer. Vlakbij onze accommodatie is een van de Rocky Mountain NP Visitor Centers, het Beaver Meadows Visitor Center. Voordat we het park ingaan halen we hier voor de kinderen de Junior Ranger boekjes op. In het park zelf komen we voorlopig geen Visitor Center meer tegen.
Al snel zijn we bij de ingang van het park waar we een informatiekrantje krijgen van de Ranger. Van de Ranger bij de ingang van het park horen we dat het parkeerterrein bij Bear Lake erg klein is en meestal vol zit. We kunnen het beste met een pendelbus naar Bear Lake gaan. We zetten onze auto op een Park & Ride halverwege de Bear Lake Road. Iedere 15 minuten stopt de bus bij deze parkeerplaats, ideaal dus. We zijn niet de enige bezoekers die deze wandeling willen gaan maken. Er staat een flinke rij voor de bus. Na een lekker slingerend ritje komen we bij het begin van de Bear Lake Trailhead. Daar staat net als gisteren bij Grand Teton NP een Ranger met verschillende geweien van dieren die in dit gebied leven. Het blijft interessant voor de kinderen om zo’n gewei even vast te houden.
Op het informatiebord zien we dat de wandeling rond Bear Lake maar 3250 feet is, 990,6 meter. De wandeling is dus iets korter dan wij dachten (1,5 km), maar dat mag de pret niet drukken. Met alle fotostops van de mannen, zijn we toch nog een flinke tijd bezig. De wandeling rond Bear Lake is echt de moeite waard. Het is een vrij vlakke wandeling tussen de bomen rondom het meer.
Bij de Bear Lake Trailhead begint ook de wandeling naar Nympf Lake, een wandeling van ongeveer 1,9 kilometer. We besluiten ook deze wandeling te maken. We zijn vroeg en het weer is prachtig om te wandelen. Het blijkt een flinke klim te zijn om bij het meer te komen en door de hoogte waarop we ons bevinden lopen we goed te hijgen. We volgen de houten bordjes langs het pad en ook hier is het prachtig. Nympf Lake is een niet al te groot meer met veel drijvende waterlelies. Als we bijna terug zijn bij het beginpunt zien we achter de bomen een hert.
Na de wandeling nemen we de bus weer terug naar onze auto. We rijden nog een stukje van de 77 kilometer lange Trail Ridge Road. Het is een van de hoogste geasfalteerde wegen in de Verenigde Staten. Deze weg stijgt tot meer dan 3700 meter hoogte. Langs deze weg liggen uitkijkpunten en andere bezienswaardigheden. Als eerste stoppen we bij de Many Parks Curve, een uitzichtpunt op 2938 meter hoogte. De naam ‘Parks’ geeft aan dat het om vlakke valleien tussen bergketens gaat, bestaande uit grasland. We zien aan de overkant de hoogste berg van het park, Longs Peak (4346 meter hoogte). De vlakke top die boven alle andere toppen uittorent is niet te missen. Het uitzicht is inderdaad heel erg mooi.
De volgende stop is de Rainbow Curve. Op het informatiebord lezen we dat we op de boomgrens zitten en dat hier de overgang te zien is tussen de alpiene en subalpiene ecosystemen. Vanaf dit uitkijkpunt kunnen we Horseshoe Park, Deer Mountain, de Alluviale Fan en het Mummy-gebergte zien. Het uitzicht hier is nog indrukwekkender dan bij het vorige uitzichtpunt.
Als we in de buurt zijn van Forest Canyon zien we ineens een kudde Elks naast de weg, waarvan een aantal met enorme geweien. Een paar staan er wel heel dichtbij. Bij Lava Cliffs Overlook staan we heel dicht bij de sneeuw die er nog ligt. We rijden door naar onze laatste stop, het Alpine Visitor Center. Dit is het hoogstgelegen Visitor Center van alle Amerikaanse Nationale Parken. Het is gelegen op 11.796 ft (3595 meter) hoogte. Hier kunnen we eindelijk weer gebruik maken van een echte toilet. Dat is toch beter dan zo’n stinkend poepgat in de toiletgebouwen langs de weg in het National Park waar je de drollen en urine van de 1000 voorgangers onder je ziet liggen en vooral ook ruikt.
In de auto hebben de kinderen de vragen uit het Junior Ranger boekje beantwoord. Bij het Visitor Center laten de kinderen hun Junior Ranger boekje nakijken en leggen hun eed af. Zonder dat Kirsten het door heeft (ze kent een paar woordjes Engels), belooft ze om altijd lief te zijn voor haar ouders. Altijd handig…. Met de nieuwe Junior Ranger badge op zak, vertrekken we naar onze volgende accommodatie in Brighton, ongeveer 1,5 uur rijden.
Bij ons hotel in Brighton aangekomen, Best Western Brighton Inn, merken we dat we al best wat trek hebben. Op aanraden van een collega rijden we naar een Mexicaans restaurant, Tres Margaritas in Brighton. Het eten daar is inderdaad heerlijk.
Na het eten duiken de kids zo snel als ze kunnen in het verwarmde binnenzwembad. Wat is dat toch lekker na zo’n dag. Omdat er in het hotel een wasserette is, hebben we tijdens het zwemmen mooi de tijd om onze was weg te werken. We kunnen er weer een tijdje tegenaan.
Lees verder: Reisverslag dag 11: Brighton -Waterworld, Federal Heights