Woensdag 12 juli 2023
- Ons hotel in Kanchanaburi: Pongphen Guesthouse – SHA Plus
- Weer: 35°C, zonnig.
Vannacht zijn we gelukkig niet gewekt door onweersbuien en we worden goed uitgerust wakker. We staan bijtijds op, want we gaan vandaag verkassen. We blijven nog een paar dagen in Midden-Thailand, maar ruilen de drukte van de stad in voor een iets rustigere bestemming. Vandaag reizen we door naar Kanchanaburi, bekend van de Birma-Spoorlijn en de Bridge over de River Kwai.
Verkassen naar Kanchanaburi
Om 09:00 uur rijdt onze Grab-chauffeur voor. De Grab of taxi is niet de meest voordelige optie om naar Kanchanaburi te komen, maar voor ons vieren wel de meest praktische. Er gaat ook twee keer per dag een trein vanuit Bangkok. We zouden dan eerst met al onze bagage naar het station moeten reizen en zitten dan vervolgens ongeveer 3 uur in een 3e klas rijtuig. Daarna zouden we dan weer een taxi of tuktuk moeten regelen naar ons hotel. Er gaan ook bussen vanaf Bangkok die in 3 uur naar Kanchanaburi reizen, maar het gehobbel dat veel mensen beschrijven in combinatie met gevoeligheid voor wagenziekte lijkt ons ook niet erg prettig. Voor Nederlandse begrippen is een taxi voor zo’n hele rit ook niet echt duur. Wel zijn we wat duurder uit doordat we voor vandaag een grotere taxi, een SUV, nodig hebben om ook onze bagage mee te kunnen nemen.
Voor ongeveer 2500 bath worden we met z’n vieren opgehaald bij ons hotel in Bangkok en voor de deur van ons hotel in Kanchanaburi afgezet. Dat scheelt een hoop gesjouw met koffers en de reistijd is een stuk korter.
Er staat weer flink wat file rondom ons hotel. Het duurt dan ook 20 minuten voor we de snelweg bereiken. Als we een half uurtje van Kanchanaburi zijn zien we begroeide bergen.
Na ongeveer 2,5 uur rijden komen we om 11:30 uur aan bij ons hotel in Kanchanaburi, Pongphen Guesthouse – SHA Plus. Het resort met bungalows en kamers zit in een doodlopend straatje in het centrum en ligt vlak bij de River Kwai. Wat wij het belangrijkste vinden is dat er een zwembad bij de accommodatie is. We hebben hier twee superior kamers gereserveerd.
In de hoofdstraat hangt een groot bord van het guesthouse. We rijden het steegje door en komen bij het restaurant dat ook gelijk de receptie blijkt te zijn. Er komt direct een dame van de receptie om ons te verwelkomen en te helpen met de bagage. Wat een welkom. We mogen gelijk al inchecken en krijgen de sleutels van onze kamers. We hebben twee enorm grote kamers naast elkaar op de eerste etage. De kamers zien er netjes en schoon uit, alleen de houten vloer kraakt flink. Vanaf onze kamers zien we het zwembad tussen het groen. Dat lijkt er meer op.
Als we even bijkomen in onze kamers, ziet Kirsten de eerste gekko in de kamer. Daar is ze niet heel erg blij mee, want dat is toch best een beetje spannend. Met het uitpakken wachten we tot vanavond. We frissen ons even lekker op en gaan dan eerst een tosti eten de 7-Eleven. Die tosti’s zijn echt ideaal. Na het uitgebreide ontbijt, hebben we tussen de middag niet heel veel trek en dan is z’n tosti precies genoeg. Er zijn meerdere soorten tosti’s: kaas, ham-kaas, worstjes met kaas en een tosti met iets pittigs ertussen.
Kanchanaburi: Thailand-Burma Railway Museum en Kanchanaburi War Cemetery
Dan is het tijd om Kanchanaburi te verkennen. In Kanchanaburi zelf en in de omgeving zijn veel plekken en bezienswaardigheden die terugverwijzen naar de Tweede Wereldoorlog. De bezienswaardigheden liggen net te ver uit elkaar liggen om alles binnen een leuke tijd te lopen, zeker met de warmte hier.
In het noorden van Kanchanaburi bezoeken we eerst het Thailand-Burma Railway Museum, op ongeveer een kilometer lopen van ons guesthouse. In het museum wordt uitgelegd wat de rol van Thailand was tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal achter de bouw van de Birma-spoorlijn, die dwars door Kanchanaburi loopt, maakt diepe indruk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog legden de Japanners een 400 kilometer lange spoorlijn aan, dwars door de jungle, om zo een veiligere bevoorradingsroute te creëren tussen Birma (Myanmar) en Siam (Thailand). Voor de aanleg van deze spoorlijn gebruikten ze gevangen genomen soldaten en Aziatische burgers. Meer dan 15.000 krijgsgevangenen en 100.000 burgers kwamen hierbij te overlijden, vandaar de naam ‘dodenspoorlijn’. Dit stukje geschiedenis is bekend geworden door het boek en de met wel zeven Oscars bekroonde film ‘The Bridge on the River Kwai’.
Aansluitend bezoeken we de Kanchanaburi War Cemetery, gelegen naast het museum. Dit is een van de drie erebegraafplaatsen waar 6982 Australische, Britse en Nederlandse krijgsgevangen (1896) liggen die om zijn gekomen tijdens de aanleg van de ‘dodenspoorlijn’. We vinden een heel vak met alleen maar Nederlandse graven. Ook gesneuvelden uit andere landen liggen bij elkaar in grote vakken. Wat zijn dat er veel. Daar word je toch wel even stil van…
Bridge on the River Kwai
We nemen een motor met zijspan naar het toeristische deel van Kanchanaburi. Na alles wat we eerder vandaag gezien en gelezen hebben, willen we de wereldberoemde Bridge on the River Kwai ook in het echt zien. Het is niet de originele brug, want die is aan het einde van de oorlog opgeblazen. De brug is toen weer hersteld en nu in gebruik door lokale treinen.
Nadat we een foto hebben gemaakt van twee oude treinen die we bij een marktje zien staan, lopen we een stukje over de brug. We zijn niet de enige toeristen op de brug. Een aantal keren per dag rijdt er nog steeds een trein volgeladen met toeristen over de brug. Een spoorwegmedewerker blaast dan op zijn fluitje en zwaait met zijn rode vlag. Alle toeristen kunnen dan snel op een soort balkon langs het spoor wachten tot de trein langzaam voorbij is getuft. Wij hebben geluk. Als we halverwege de brug staan, horen we in de verte een trein toeteren. Niet veel later zien we de trein aankomen. We gaan netjes in een balkonnetje staan en zien de trein voorbij rijden. We horen later van opa Jan dat het de (oude) reguliere trein was.
Je kunt de brug helemaal op en neer lopen. We maken nog wat foto’s en genieten daarna van een heerlijke koude fruitshake bij een restaurantjes onder de brug. Vanaf hier kunnen we nog een paar mooie foto’s maken van de brug.
We nemen weer een motor met zijspan terug naar ons guesthouse. We lopen nog even door naar de 7-Eleven om wat drinken en snacks te kopen. Dave wil een paar biertjes kopen, maar bij de kassa horen we dat dit niet mag. Op het bordje achter de kassa staat dat de dagelijkse verkoop van alcoholhoudende drank is beperkt voor tussen 11.00 en 14.00 uur en tussen 17.00 uur en middernacht. Verkoop van alcohol in supermarkten is alleen toegestaan op de tijden buiten de reistijden scholieren/studenten. Weer wat geleerd en pech voor Dave.
We laten onze was achter bij de receptie. Het hotel heeft een 24-uurs was- en strijkservice. Morgen hebben we dus weer genoeg schone kleren om aan te trekken. Dan trekken we snel onze zwemkleding aan en duiken we in het zwembad. Ook hier zijn erg weinig ligbedjes bij het zwembad, maar we komen hier niet om in de zon te liggen.
Ondertussen hebben we best wat trek gekregen. Toen we vanmiddag door de hoofdstraat bij ons guesthouse liepen, zagen we behalve meerdere sportbars vooral reclameborden met ‘Hangover bar’ en ‘Cannabis’. Dat is niet helemaal ons ding, maar smaken verschillen natuurlijk. Ons guesthouse heeft gelukkig een eigen restaurant en het menu ziet er goed uit. Naast de lokale Thaise gerechten zijn ook aardig wat westerse gerechten te bestellen en daar wordt Kirsten heel blij van. Het eten is heerlijk, net als de cocktails en fruitshakes. Het plafond van het restaurant zit helemaal vol met gekko’s. Gelukkig vindt Kirsten ze ondertussen niet meer eng.
Lees verder: Reisverslag dag 6: Vanuit Kanchanaburi naar de Erawan watervallen