Dag 6. Vanuit Kanchanaburi naar de Erawan watervallen

Donderdag 13 juli 2023

Gisteren zijn we de geschiedenis van Kanchanaburi ingedoken en vandaag is het tijd om de natuur te bewonderen.

We beginnen de dag met een ontbijt bij ons guesthouse. We kunnen iets kiezen van de ontbijtkaart. Kirsten kiest een enorme pancake en de anderen kiezen voor scrambled eggs met toast, bacon, ham, worstje en jam. Daarbij is er sinaasappelsap of oploskoffie en vers fruit. Het ontbijt is eenvoudig maar prima.

Na het ontbijt worden we bij ons hotel opgehaald door een Grab-chauffeur. In eerste instantie wilden we met de bus naar de Erawan Watervallen, maar de bus vertrekt om de 90 minuten. De kans dat we hem heen of terug net missen en dan heel lang moeten wachten, lijkt ons niet ideaal. Voor 600 baht wil de Grab-chauffeur ons naar de watervallen brengen. Hij appt dat hij voor 200 baht extra op ons wil wachten bij de watervallen om ons daarna terug te brengen. Een retour kost ons dan 1400 baht. Dat klinkt goed. Als we het als excursie hadden geboekt bij het hotel of bij een excursiekantoortje in de stad, had het ons 1000 bath per persoon gekost en hadden we maar een halve dag gehad om door te brengen bij de watervallen.

Onderweg zien we meerdere waarschuwingsborden voor overstekende olifanten, maar we zien er helaas geen een. Vooral het laatste stuk door de heuvels is een mooie route. Na een ritje van een uur (65 kilometer) worden we voor de ingang van het Erawan National Park afgezet. De chauffeur heeft voor ons online de kaartjes gekocht, zodat we met de qr-code door kunnen rijden naar de parkeerplaats. We wisten niet dat je de toegangskaartjes al moest kopen voordat je bij het park aankomt. De chauffeur blijft op ons wachten in zijn auto.

Voor 300 baht per persoon (200 baht voor kinderen) mogen we het park in. De Erawan Watervallen bestaan uit zeven niveaus. Het geasfalteerde wandelpad naar de eerste drie niveaus is goed begaanbaar en is ook het drukste. Daarna wordt de wandeling wat uitdagender en op sommige stukken is het best een steile klim. De wandeling naar het zevende niveau is zo’n 1,5 kilometer en duurt ongeveer een uur. Bij ons duurt het wat langer door de vele fotomomenten. Het is hier prachtig. Tussen niveau twee en drie staat op een bord dat we al ons eten en drinken moeten inleveren. Dit omdat de aapjes hier van alles proberen te jatten dat ze kunnen eten en zwerfafval (de waterflesjes) gevaarlijk voor ze is. Het is dusdanig warm dat we het onverantwoord vinden om zonder water verder te lopen, dus we bergen de flesjes goed op in onze rugzakken. 

Onderweg huren we zwemvesten (verplicht sinds 2022). We hangen ze aan de rugzakken en wandelen rustig naar boven naar niveau 7. Elk niveau waar we komen is weer anders. Bij level 4 is er zelfs een rotsglijbaan het water in. De klim naar niveau 7 blijkt pittiger dan gedacht. Vooral de steile trappen met flink hoge traptreden hakt er flink in. Dit komt vooral doordat het erg benauwd weer is. Onze t-shirts zijn ondertussen doorweekt. Op het punt dat we twijfelen of we wel door willen lopen, komen we Nederlanders tegen die op de terugweg zijn. Volgens hun is het echt de moeite waard. We klimmen dus maar braaf door in de warmte. Het blijkt inderdaad de moeite waard te zijn. Als we boven aankomen zien we meteen een aapje. Het lijkt een heel schattig aapje dat mooi voor de foto’s gaat zitten. Schijn bedriegt echter. Er staat een bewaker die de toeristen vraagt weg te gaan bij het aapje en hun spullen te pakken. Niet iedereen luistert hiernaar, want foto’s zijn natuurlijk veel belangrijker. Ineens duikt het aapje op de rugzak van een man en grijpt deze stevig vast. Als de bewaker niet met een katapult een steentje naar de aap had geschoten, dan had de toerist waarschijnlijk geen rugzak meer gehad. 

Als de aap weg is, is het eindelijk tijd voor een frisse duik in het koele water bij waterval 7. Wat is dat heerlijk. Er zwemmen visjes in het water die af en toe aan onze benen komen knabbelen. Dat schijnt hier normaal te zijn. Het lijkt wel op een gratis spa-behandeling. Wij vinden het niet heel erg ontspannend die knabbelende vissen. We durven het niet aan om met z’n vieren tegelijk te zwemmen, zeker niet nu we ook echt hebben gezien dat er hier in het Erawan National Park aardig wat nieuwsgierige aapjes rondslingeren die de tassen van mensen erg interessant vinden. 

We wandelen terug naar niveau 3. Naar beneden lopen gaat ons een stuk gemakkelijker af. Bij niveau 3 zwemmen we nog een keer. Als we het water in willen stappen, liggen de vissen al op ons te wachten. Ze lijken ons aan te kijken en als we een been in het water zetten zwemmen ze er gelijk op af om even te proeven. Het lukt ons toch om in het water te komen. Als we eens tukje doorlopen naar het midden, zitten er veel minder vissen.

Dan is het tijd om weer terug te gaan. We lopen het laatste stuk naar beneden, naar de uitgang waar onze chauffeur op ons wacht. Om 15:15 uur zijn we weer terug bij het hotel. Onze schone was ligt ondertussen ook al klaar bij de receptie. Als we een beetje bijgekomen zijn, genieten we bij het restaurant van ons Guesthouse van heerlijk koude fruitshakes.

Na het zwemmen eten we opnieuw bij ons guesthouse. De menukaart is zo uitgebreid dat het best lastig is om te kiezen. Opnieuw smaakt het eten heerlijk.

Bij het restaurant staat een vogelkooi en de medewerkers staan regelmatig te knuffelen met de vogeltjes. Ook Jasper en Kirsten mogen een vogeltje op hun schouder. Wat een grappige beestjes zijn dat.

Na een potje Yahtzee en een heerlijk ijskoffie/fruitsmoothie zit ook deze dag er weer op.

 

Lees verder: Reisverslag dag 7: Vanuit Kanchanaburi naar de olifanten