Wel… niet… wel… niet…
De door ons geplande vakantie naar Oostenrijk hebben we toch maar geannuleerd. We waren bang dat het niet de vakantie zou worden waar we op hoopten, doordat meerdere van de activiteiten die we wilden gaan doen door de corona-maatregelen niet of beperkt mogelijk waren en het feit dat je vooraf al veel moest reserveren en we dus een strak tijdschema moesten hebben. Volgend jaar een nieuwe poging.
Onze hotels in Oostenrijk en een overnachtingshotel in Duitsland konden we gemakkelijk annuleren. De vakantie wilden we afsluiten met 2 nachten in Luxemburg. Ons geboekte hotel in Luxemburg konden we niet annuleren, maar mochten we wel kosteloos verschuiven. Toen 15 juni bleek dat Luxemburg code geel kreeg (vakantiereizen mogelijk, let op risico’s) en we dus met wat voorzorgsmaatregelen konden reizen, hebben we ons korte verblijf met 2 nachten verlengd en opnieuw ingeboekt. We gaan dus toch op vakantie, al is het wat korter dan gebruikelijk en is het voor ons een bestemming waar we niet zo snel aan zouden denken (hooguit als overnachtingshotel).
Een paar dagen voor vertrek was het even spannend of de vakantie wel door zou gaan. In de krant lazen we dat er ineens heel veel corona-besmettingen gevonden waren en dat Duitsland de grens met Luxemburg dicht zou gooien. Toen we op zoek gingen naar meer informatie, bleek dat in Luxemburg alle inwoners getest waren, ook die zonder klachten. Het leek ons dus logisch dat er daardoor ineens zoveel besmettingen gevonden waren. In Nederland laten zelfs de mensen met klachten zich bijna niet testen.
Luxemburg
In Luxemburg moeten we ons wel aan wat corona-maatregelen houden: 2 meter afstand houden, mondkapje dragen in het openbaar vervoer en in openbare ruimte als 2 meter afstand niet mogelijk is en ook bij binnenkomst in een restaurant moeten we een mondkapje dragen.
Omdat we eigenlijk helemaal niet bekend waren met een vakantie in Luxemburg, hebben we thuis alvast bekeken wat we allemaal in Luxemburg wilden gaan doen.
Luxemburg heeft veel mooie steden en dorpjes, kastelen, burchten en natuurgebieden. We wilden in ieder geval de hoofdstad Luxemburg Stad bekijken, een kasteel bezoeken en wandelen in Klein Zwitserland. Het was niet op alle websites duidelijk of de bezienswaardigheden al open waren en of er nog extra speciale corona-maatregelen waren. Ook was niet helemaal duidelijk of Duitsland de grens nu helemaal dicht heeft gegooid of dat we toch de Teufelschlucht kunnen bezoeken. We zien wel.
Woensdag 22 juli 2020: Woerden – Vianden – Beaufort – Luxemburg Stad
Vanmorgen zijn we voor 5 dagen vertrokken naar onze kleinste reisbestemming ooit, Luxemburg. We hadden er erg veel zin in. Via Booking.com hebben we een hotel geboekt in Luxemburg Stad, in het stadsdeel Kirchberg. In het Novotel Luxembourg Kirchberg hebben we een familiekamer kunnen krijgen, wel zo gezellig.
Rond 8 uur zijn we vertrokken en na 5 minuten hadden we helaas onze eerste stop al. We kregen de melding dat de bandenspanning van het rechter voorwiel niet goed was. We zijn direct bij de benzinepomp gestopt om deze op te pompen. Tot zijn grote verbazing zag Dave dat er een spijker in zat. Gelukkig konden we meteen bij onze garage terecht. Een half uur later zijn we opnieuw vertrokken.
Na een uurtje rijden was het echt tijd voor onze eerste stop, want de kinderen hadden grote behoefte aan de traditionele vakantie-gehaktballetjes. Tja, je moet toch wat…
Toen we thuis op zoek gingen naar bezienswaardigheden in Luxemburg, viel het ons op dat er wel heel veel kastelen in Luxemburg te vinden zijn. Natuurlijk wilden wij ook graag een kasteel bekijken. We hebben gekozen om een stop te maken in het dorpje Vianden.
Vianden ligt op de grens met Duitsland. Het is een van de oudste dorpen van Luxemburg. Vianden is beroemd om het grote middeleeuwse Château de Vianden, uit de twaalfde en dertiende eeuw. De bouw van het kasteel duurde 1000 jaar.
Na een lunch met lekkere sandwiches bij een supermarkt, kwamen we rond half 2 aan in Vianden. Toen we aan kwamen rijden zagen we het kasteel al, gebouwd op een rots steekt het hoog boven het dorp uit.
Als goede toeristen kozen we ervoor om met de stoeltjeslift naar boven te gaan. In het dorp was de stoeltjeslift richting kasteel al snel gevonden. We werden in ongeveer 10 minuten middenin het bos gebracht naar een hoogte van 220 meter. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over het kasteel en het dorp. We zijn het kasteel niet in geweest, dat vonden we een beetje zonde van de reistijd. Er is nog zoveel meer te zien in Luxemburg. Wel zijn we bovenaan de kabelbaan gezellig wat gaan drinken op het terras.
Kirsten was ervan overtuigd dat dit het kasteel was waar Anna en Elsa uit de film Frozen wonen. Ze zei dat ze nu echt zeker wist dat Anna en Elsa echt bestonden. Waar zo’n bezoekje aan Vianden niet goed voor is…
Toen we uitgekeken waren zijn we verder gereden naar Beaufort, op zoek naar de 12e eeuwse Burcht Beaufort. De burcht is tijdens de oorlogstijden flink toegetakeld, maar nog steeds indrukwekkend om te zien. We hebben wat foto’s gemaakt en zijn weer doorgereden.
Rond half 5 kwamen we aan bij ons hotel. Op de parkeerplaats van het hotel konden we onze auto tegen betaling parkeren. Bij aankomst konden we gelijk inchecken en naar onze kamer. De kamer is netjes en ruim met 2 tweepersoonsbedden.
Nadat we de bagage naar onze kamer hadden gebracht, zijn we naar het shoppingcenter in de buurt gereden voor wat boodschappen. We hadden gehoopt dat we daar ook wat restaurantjes zouden vinden, maar dat viel tegen. We besloten om bij de bistro van het restaurant te eten. Dat bleek een hele goede keuze. De hamburgers daar zijn echt een aanrader en de kinderen eten gratis. De kinderhamburger was zelfs voor Jasper nog aan de flinke kant.
Ondertussen was het al 8 uur en was Kirsten erg moe geworden, tijd om naar de hotelkamer te gaan.
Donderdag 23 juli 2020: Luxemburg Stad
We waren vanmorgen lekker op tijd wakker, 06:30 uur. Rondom het hotel zijn bouwwerkzaamheden, zelfs direct naast onze kamer, en ze beginnen hier lekker vroeg. Bij de supermarkt hebben we gisteren crackers en broodjes gehaald voor het ontbijt, een goed begin van de dag.
We willen vandaag Luxemburg Stad gaan verkennen. De auto hebben we vandaag niet nodig. Vlak naast het hotel stopt de tram naar het centrum. De tram rijdt iedere 7 minuten en brengt ons binnen 5 minuten naar het centrum. Het openbaar vervoer in heel Luxemburg is sinds eind februari van dit jaar helemaal gratis.
Aangezien alles in de Luxemburg Stad op loopafstand van elkaar ligt, hebben we niet echt een planning gemaakt voor vandaag. Wel hebben we een wensenlijstje. We zien wel waar we vandaag allemaal aan toe komen.
Met onze prachtige mondkapjes op, stapten we in de tram. Hier in Luxemburg is het voor het eerst dat we onze mondkapjes dragen, dus het was nog wel een beetje wennen Gelukkig mochten we snel uitstappen en konden de kapjes weer af. Best warm die dingen.
We zijn op ons gemak door de oude stad geslenterd. Een wandelroute aanhouden bleek niet handig, want Luxemburg Stad blijkt een grote bouwput te zijn. Veel straten in het centrum zijn opengebroken en er staat veel in de steigers. We besloten om maar gewoon te gaan lopen en te kijken waar we uit zouden komen. Bij Gucci zag Kirsten in de etalage een prachtig tasje in regenboogkleuren. Die wilde ze heel graag hebben. Dikke tranen toen ze hoorde dat het tasje rond de 3500 euro en niet helemaal binnen ons budget paste.
Toen we doorwandelde langs verschillende bezienswaardigheden, kwamen we bij de Pont Adolphe, de bekende boogbrug van Luxemburg over de rivier Pétrusse wordt gezien als nationaal symbool voor het Groothertogdom. Toen de brug in 1903 geopend werd, was het de grootste stenen boogbrug ter wereld. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht.
Daarna zijn we naar de Montée de Clausen bij de Casemates du Bock gewandeld. 49 jaar geleden zijn opa Jan en oma Pat hier verloofd, uitkijkend op de rode Pont Grande-Duchesse Charlotte. We hadden hun foto gezien die toen gemaakt was en de kids wilden dat wel even nadoen. We hebben grote lol gehad. We hadden thuis al gezien dat de Casemates du Bock helaas tijdelijk gesloten was ivm. gepland onderhoud. Gelukkig hadden we ook van bovenaf een prachtig uitzicht over de stad.
We hebben een stuk gelopen over de Chemin de la Corniche, de 17e eeuwse vestingmuur. Het grootste gedeelte van de promenade is vernietigd, maar er is nog een flink stuk intact. Ze noemen dit ook wel het mooiste balkon van Europa. Waarom is ons wel duidelijk.
We besloten om op zoek te gaan naar een terrasje voor een drankje op Place d’Armes, maar omdat het bijna lunchtijd was werden we niet toegelaten. Gelukkig hadden ze bij de McDonalds lekkere milkshakes. Bij een grote supermarkt hebben we later een lunch bij elkaar gesprokkeld. De kids hebben zich lekker laten gaan en kozen voor een donut en een brownie.
Later in de middag zijn we naar een grote speeltuin in de vorm van een piratenschip gegaan in het Parc Municipal. Dit park is maar een klein stukje lopen vanaf het centrum. Je vindt hier een heel groot piratenschip om in te klimmen en er was ook veel water dus Kirsten kon helemaal los.
‘s Avonds hebben we erg goed gegeten bij een klein Mexicaanse restaurantje, Mamacita, dat we via Google gevonden hadden. Wat een gezellige afsluiting van een erg leuke dag.
Later op de avond zijn Dave en Jasper naar het Philharmonie gegaan. Kirchberg staat bekend om zijn architectuur. We hadden foto’s gezien van dit aparte gebouw dat in de avond erg mooi verlicht was. Nu was het helaas niet verlicht. Gelukkig was er aan de overkant bij een bar live muziek. Daar zijn ze toen maar wat gaan drinken.
Vrijdag 24 juli 2020: Kanoën – Schiessentümpel
Het eerste idee was om in Luxemburg naar een klimbos te gaan. Helaas bleken die allemaal gesloten te zijn in verband met corona. Al snel hadden we een heel leuk alternatief gevonden, kanoën.
Het was ongeveer 35 minuten rijden naar Dillinger-Brück, waar de opstapplaats van onze kanotocht was. Het was even zoeken naar Outdoor Freizeit Sàrl. We moesten aan de Duitse kant van de rivier zijn. Nu snapten we dus ook waarom de navigatie Dillinger-Brück in Luxemburg niet kende. We hadden al gelezen dat we de medewerkers waarschijnlijk zouden kunnen vinden onderaan de brug en dat klopte. We hadden in Nederland al twee tweepersoons kano’s gereserveerd. Gewapend met een flinke fles zonnecrème, een goede lunch en snoepjes voor onderweg begonnen we rond 10:45 uur aan de tocht.
Omdat het hoogseizoen was, konden we alleen de route van 14 km varen, van Dillinger-Brück naar Echternach-Brück. De tocht over de Sûre zou, afhankelijk van de stroming, ongeveer 3 1/2 uur duren hadden we gelezen.
De route was prachtig. Af en toe hadden we zelfs een stroomversnelling, hoe sneller hoe beter. De kids vonden het superleuk. Beide kano’s zijn een keer klem komen te zitten op een steen en we kregen ook regelmatig een plens water in de kano. Het weer was heerlijk om te kanoën, ligt bewolkt. Als de wolken even weg waren, brandde de zon flink. Rond 2 uur kwamen we al aan in Echternach-Brück, in Duitsland, iets sneller dan verwacht. We liepen de brug over en toen waren we weer in Luxemburg in het plaatsje Echternach. Wat grappig.
In Echternach liepen we direct tegen een bakkertje aan die ijs verkocht. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Dat ijsje hadden we echt verdiend vonden we.
We wisten dat de bus terug maar één keer in het uur zou gaan, maar we bleken veel geluk te hebben. Toen we de bushalte gevonden hadden hoefden we slechts 10 minuten te wachten op de bus terug naar Dillingen, waar onze auto stond.
Op de weg terug naar het hotel, zijn we vlakbij het plaatsje Müllerthal gestopt voor een korte wandeling naar de Schiessentümpel, de bekendste waterval van Luxemburg.
We konden de auto parkeren op de parkeerplaats vlakbij de waterval. Omdat we door de kanotocht flink moe waren geworden, besloten we om vanaf de parkeerplaats rechtstreeks naar de waterval te lopen. Na ongeveer 500 meter zagen we de waterval in de Ernz Noire (Zwarte Ernz) al. De waterval met het kleine bruggetje is een van de meest gefotografeerde plekjes van het Müllerthal. De zandstenen brug werd gebouwd in 1879 en is sinds 1879 het symbool van de regio Müllerthal/Luxemburgs Klein Zwitserland.
Terwijl we naar de auto terugliepen, begon het ineens te regenen. Terug in het hotel merkten we dat we niet gewend zijn om te kanoën. De spieren begonnen wat op te spelen. Daarom zijn we lekker bij het hotel blijven eten. Toen we bijna klaar waren begon het weer te regenen, maar we zaten gelukkig droog onder het afdakje.
Zaterdag 25 juli 2020: Wandelen La Petite Suisse – Larochette
Pfff. Zelfs op zaterdag werden we om 6 uur gewekt door de bouwwerkzaamheden. Nou ja, we hebben zo wel wat aan onze dag. Gelukkig hadden we vanmorgen geen spierpijn.
Luxemburg is maar een piepklein landje, slechts 84 km lang. Het is een van de kleinste landjes van Europa, alleen Malta is nog kleiner. Het voordeel hiervan is dat je in een paar dagen veel van het land kunt zien. Toen we thuis de reisboeken lazen, werd al snel duidelijk dat Luxemburg een geliefd land is voor wandelaars door de mooie natuur. Dat klonk goed.
Vandaag was het een prachtige dag voor een wandeltocht in La Petite Suisse (Klein Zwitserland), grofweg het gebied tussen Larochette en Echternach. Het is een streek met rotspartijen, smalle kloven, grotten en watervalletjes.
We zijn eerst nog even naar de Schiessentümpel gereden om te kijken of we een mooie foto zonder de vele toeristen erop konden maken. Nu was het er erg rustig. Daarna zijn we doorgereden naar het beginpunt van onze wandeling.
We parkeerden de auto in Echternach vlakbij het busstation. Hier moest ergens het beginpunt van onze wandeling zijn. Al snel vinden we de bordjes die we moeten volgen, Mullertal Trail E1 richting Berdorf. De hele Mullerthal Trail is 112 km lang en kent 3 lussen. Wij lopen maar een heel klein stukje van deze route.
De wandeling begon meteen met een flinke klim over een smal paadje van kinderkopjes, de Trooskneppchen. Bovenaan het pad moesten we toch wel even op adem komen. Dit hadden we niet helemaal verwacht. Vanuit het overkapte zitplaatsje, hadden we een mooi uitzicht op de stad Echternach met de Sint-Willibrordus basiliek. Vervolgens liepen we de bossen in. Het pad bleef nu een hele tijd vlak. Langs het pad kwamen we steeds meer rotsformaties tegen.
Na een tijdje kwamen we bij een steile kloof waar het pad omhoog gaat. Deze kloof heet de Gorge du Loup (Wolfsschlucht). De kloof heeft zijn naam te danken aan de roedels wolven die hier vroeger woonden. Via honderden trappetjes klommen we omhoog naar een mooi uitzichtpunt.
Aan het eind van de kloof ging het pad naar beneden naar het riviertje Aesbach. Nadat we over het bruggetje zijn gelopen, kwamen we bij een stuk van de trail dat Labyrinth heet. Met heel wat fantasie leken de rotsen die er verspreid lagen een beetje op een doolhof.
Wat later kwamen we bij de bekende rotsformatie de Perekopf. We hadden op internet gelezen dat deze gesloten zou zijn voor onderhoud, maar we konden er toch in. Het leek erop dat er een nieuwe trap is geplaatst. We hebben nog gekeken of we in de rotsen een paardenhoofd konden ontdekken, maar dat is helaas niet niet gelukt. Natuurlijk zijn we even via de smalle trap in de kloof naar boven geklommen. Daar vond Kirsten een mooi beschilderde steen (egeltje), waarschijnlijk een kindness-rock. Kirsten vond het erg leuk dat ze hem gevonden had. Toch benieuwd hoeveel mensen er net als de mannen gewoon voorbij gelopen zijn. We hebben hem netjes op z’n plekje laten liggen en er een mooie foto van gemaakt.
Aan het eind van de wandeling kwamen we nog bij de grot van Hohllay. Dit is een grote uitgeholde rots die ooit als steengroeve diende. Na de Hohllay kwamen we bij het amfitheater. Dit is een grot die ontstaan is toen er molenstenen werden uitgehakt.
Na ongeveer 3 1/2 uur wandelen kwamen we aan in Berdorf. In Berdorf hebben we de bus terug naar Echternach genomen. De bus kwam net aanrijden op het moment dat we de halte gevonden hadden. Perfecte timing dus. Toen we in Echternach nog even naar de supermarkt liepen voor een snelle lunch, stonden ze daar buiten met bratwurst. Dat ging er wel in na de wandeling.
Daarna zijn we doorgereden naar Larochette. Bovenop de rotsen stond daar de 12e eeuwse ridderburcht Fels. Na de flinke wandeling van vandaag, hadden we niet echt meer de energie om er helemaal naar toe te lopen, dus het is bij een fotomomentje gebleven.
‘s Avonds zijn we nog even Luxemburg Stad in gegaan en hebben we gegeten op de Place d’Armes, bij het restaurant QoSQo. We konden heerlijk buiten zitten en het eten smaakte goed.
Het was ons al opgevallen dat er veel hele dure winkels in Luxemburg Stad zitten en dat er veel mensen met tasjes van die winkels rondlopen. Bij Louis Vuitton stond op de heenweg een enorme rij met mensen die stonden te wachten om de winkel in te mogen. Toen we er terug weer langsliepen zijn we ook even in de rij gaan staan, maar gelukkig was de winkel toen al dicht.
Zondag 26 juli 2020: Irreler Wasserfälle – Dinopark in Duitsland
Helaas was het vandaag alweer de laatste dag van onze mini-vakantie. We zijn vanmorgen gaan ontbijten in het hotel. Hier was een ontbijtbuffet.Door de corona mochten we ons eten niet zelf pakken, maar iemand wees van alles aan en vroeg of we dat wilden. Kirsten vond het geweldig en zei bij alles ‘ja’ en had dus een enorm blad vol lekkernij. Het ontbijt smaakte goed.
Vervolgens zijn we rustig naar Duitsland gereden. Tanken in Luxemburg is een stuk voordeliger dan in Nederland, dus daar hebben we maar even gebruik van gemaakt voordat we naar Duitsland reden. De literprijs van benzine ligt ongeveer € 0,58 lager dan in Nederland.
Ons eerste reisdoel ligt net over de grens in Duitsland (zuidelijk deel van de Eifel). Vanaf de parkeerplaats was het ongeveer 500 meter lopen naar de Irreler Wasserfälle, tussen de dorpen Prümzurlay en Irrel in. We hadden thuis al gezien dat het niet echt een waterval maar een stroomversnelling in de rivier de Prüm was, maar dat mocht de pret niet drukken. Vanaf de overdekte houten brug hadden we een mooi uitzicht op de rotsblokken in rivier.
We zijn een klein stukje doorgereden naar Ernzen. Het was de bedoeling om een wandeling in het natuurpark Teufelsschlucht (Duivelskloof) te maken en een bezoek te brengen aan het Dinopark daar tegenover.
Het Dinosaurierpark Teufelsschlucht is in het voorjaar van 2015 geopend. In Nederland hadden we een app van de audiotour van het park gedownload op de telefoon. Tijdens de audiotour zou op verschillende punten in het park iets verteld worden over de geschiedenis van de dino’s die hier ‘leven’ met daarbij spannende dino-geluiden. Nog voordat we de telefoon gevonden hadden, rende Kirsten als langs de levensgrote dino’s en las de informatie voor van de borden. De audiotour was voor ons dus een beetje overbodig.
Behalve het lopen van de tour was er van alles te doen voor de kinderen. Ze konden ‘echte’dino-skeletten opgegraven in een zandbak. Onze kids zijn in een andere zandbak met een zeef op zoek naar edelstenen. We hadden geen kind aan de kids. De edelsteentjes die ze gevonden hadden, mochten ze mee naar huis nemen.
Er waren ook verschillende betaalde activiteiten om te doen, zoals het schilderen van een dino beeldje, een dino-skelet uit steen krabben, fossielen zoeken in stenen etc., maar daar hadden ze geen tijd voor. Ze waren veel te druk met zeven.
Omdat het bezoek aan het dinopark langer duurde dan verwacht, hebben we de wandeling maar gelaten voor wat het was. De gekozen wandeling was slechts 1,8 km lang maar schijnt 2 uur te duren. Daar was het nu een beetje te laat voor. We hebben er toen voor gekozen om rustig aan naar huis te rijden.
We kunnen terugkijken op een erg leuke en afwisselende mini-vakantie. Luxemburg is een bestemming waar we vast en zeker nog een keer terug zullen komen.